به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری فارس «مهدی فضائلی» در سرمقاله «جام‌جم» نوشت:

باوجود گذشت 12سال از بهانه‌جویی آمریکا و چند کشور غربی در موضوع هسته‌ای و ارائه هزاران ساعت سخنرانی و مقاله در اهمیت و چرایی ورود کشور به عرصه این فناوری راهبردی، هنوز هستند افراد معدودی که نه از منظر کارشناسی و اظهارنظر عالمانه، بلکه از سر لجاجت و وادادگی و همنوایی با دشمنان این ملت، اگر تریبونی پیدا کنند حرف‌های تکراری و بی‌مبنای خود را همراه با هوچی‌گری علیه سیاست‌های هسته‌ای کشورمان مطرح کنند که نشست هفته گذشته دانشگاه تهران نمونه آن بود.

این سخنان گرچه تلخ و دشمن شاد کن بود، اما بار دیگر نشان داد مخالفان معدود داخلی سیاست‌های هسته‌ای کشورمان چقدر دستشان خالی است و همچون دشمنان خارجی تا چه اندازه بی‌منطق سخن می‌گویند.

نقد و پاسخ به این سخنان نه به‌واسطه اهمیت گویندگانش، بلکه به دلیل اهمیت مقطعی که در آن به‌سر می‌بریم و تیم دیپلماسی در حال انجام مذاکرات نهایی است، لازم به نظر می‌رسد.

روشن است که یک یادداشت مطبوعاتی مجال کافی برای بیان همه مطالب نیست؛ بنابراین به‌صورت گذرا به نکاتی در این باره بسنده می‌کنیم.

نخست این‌که، سرمایه‌گذاری در فناوری هسته‌ای با توجه به چشم‌انداز نه‌چندان دور آینده انرژی در جهان، ضروری است و بی‌توجهی به آن می‌تواند خیانت به سرنوشت کشور ارزیابی شود.

مراجعه به آمار آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در باره نیروگاه‌های هسته‌ای موجود جهان و بخصوص سرمایه‌گذاری‌های در حال انجام از سوی کشورهای مختلف حتی آنهایی که از منابع عظیم انرژی فسیلی برخوردارند، می‌تواند تصویر روشنی از این مسأله ارائه کند.

علاوه بر این، کارشناسان معتقدند ورود به عرصه فناوری‌های سطح بالا(Hi Tecnologia) نظیر هسته‌ای، نانو، شبیه‌سازی و... راه را برای پیشرفت جهشی کشور باز می‌کند.

نکته دیگر آن‌که ورود به فناوری هسته‌ای، نه مربوط به بعد از انقلاب است و نه اختصاص به دولتی با گرایشات خاص سیاسی بعد از انقلاب دارد.آغاز سرمایه‌گذاری در این زمینه مربوط به پیش از انقلاب اسلامی است و طی سال‌های پس از انقلاب اسلامی نیز بجز دولت موقت، تمام دولت‌ها دستیابی کشور به این فناوری را دنبال کرده‌اند که خود بهترین دلیل برای فراجناحی و ملی بودن این موضوع است.کما این‌که آغاز ماجرای هسته‌ای کشور و شروع بهانه‌جویی آمریکا، به سال ٨١ و دولت اصلاحات بازمی‌گردد، یعنی همان دولتی که این چند نفر مدافع و هوادار آن به شمار می‌روند!

سومین نکته این‌که، موضوع هسته‌ای کشورمان دیروز و به‌خصوص امروز، صرفا یک موضوع فنی و تکنولوژیک نیست و با توجه به نحوه مواجهه غرب با این مسأله، با استقلال سیاسی کشور گره خورده است.

از این رو، علاوه بر ابعاد فناوری و اهمیت آن برای کشور، از این حیث نیز بسیار بااهمیت تلقی می‌شود و کوچک‌ترین خدشه به آن پیامدهای غیرقابل جبرانی خواهد داشت؛ موضوعی که به نظر می‌رسد برای سخنرانان نشست مذکور چندان معنی‌دار نیست. چهارمین نکته‌ای که باید به آن توجه کرد تلاش همه‌جانبه آمریکا و متحدانش طی 12 سال گذشته برای جلوگیری از دستیابی کشورمان به این فناوری است. خانم کلینتون در پایان فعالیتش طی گزارشی اعلام کرد، ده‌ها هزار مایل سفر کرده است تا اروپا و کشورهای دیگر را برای اجرای بی‌سابقه‌ترین تحریم‌های طول تاریخ علیه ایران بسیج کند تا ایران را از ادامه مسیر هسته‌ای شدن بازدارد.

سرویس‌های جاسوسی رژیم صهیونیستی با همکاری سرویس‌های چند کشور دیگر برای ترور دانشمندان هسته‌ای کشورمان برنامه‌ریزی و اقدام کردند. عربستان سعودی برای حمایت از فشار غرب به ایران در موضوع هسته‌ای دست به انتحار زده و قیمت نفت را به شکل بی‌سابقه‌ای کاهش داد و اعلام کرد هر امتیازی در مذاکرات به ایران داده شود عربستان سعودی هم همان امتیازات را در موضوع هسته‌ای باید دریافت کند. آیا این حجم تلاش و برنامه‌ریزی برای سنگ‌اندازی در مسیر فناوری هسته‌ای، برای اهمیت این فناوری و ارزشمند بودن دستاوردهای کشورمان کفایت نمی‌کند که یکی از سخنرانان این نشست ادعا می‌کند، از سال 82 که مسأله پرونده هسته‌ای مطرح شده به هیچ دستاوردی در این زمینه نرسیده‌ایم؟!

اظهارات و ادعاهای بی‌اساس و صهیونیست‌پسند و دشمن شادکن مطرح شده در نشست مذکور که نه فقط اهانت به همه دولت‌ها و از جمله مذاکره‌کنندگان دولت یازدهم است، بلکه خون شهدای هسته‌ای را نیز بیهوده و تلف شده معرفی می‌کند، بویژه در مقطع کنونی نیازمند واکنش مناسب هم از سوی دولتمردان و خصوصا مذاکره‌کنندگان هسته‌ای کشورمان است و هم از سوی چهره های جریان اصلاحات تا معلوم شود چقدر با منافع ملی و مطالبه عمومی مردم ایران همراهند.