به گزارش جام نیوز، ساختن چماق از سوی کنگره و چانه زنی و گرفتن امتیاز به وسیله وزیر امور خارجه آمریکا بر سر میز مذاکرات. این تمام هدف جنگ زرگری یک ماه اخیر اوباما و کنگره بر سر تحریم های جدید علیه برنامه هسته ای ایران بود که با اظهارات اخیر سناتور باب مننذر ابعاد آن کاملا مشخص شد. (برای مطالعه بیشتر اینجا بخوانید)به گزارش رجانیوز، 10 تن از سناتورهای دموکرات آمریکا که پیگیر تصویب طرح تحریم های جدید علیه ایران در سنا بودند در نامه‌ای خطاب به رییس‌جمهور این کشور اعلام کردند تا اواخر ماه مارس صبر می‌کنند و رأی‌گیری برای تصویب تحریم جدید را به تعویق می‌اندازند.

سناتور رابرت منندز که از اصلی‌ترین اعضای کمیته روابط خارجی محسوب می‌شود در نامه ای به اوباما آورده است: من و دیگر دموکرات‌ها از این طرح حمایت نخواهیم کرد مگر این‌که مذاکرات میان ایران و قدرت‌های جهانی تا 24 مارس (4 فروردین) به چارچوب سیاسی مورد نظر برای توافق نهایی منجر نشود.

وی در این نامه تأکید کرده است که اگر تا 24 مارس یک توافق کلی حاصل نشود، وی و دیگر دموکرات‌ها به جمهوری‌خواهان سنا برای تصویب این طرح خواهند پیوست.

سناتور منندز در ادامه این نامه تأکید کرده است: ما هنوز تردید داریم که ایران تا 24 مارس امتیازاتی که به جهان اطمینان دهد برنامه هسته‌ای‌اش ماهیت کاملاً صلح‌آمیز دارد را بدهد اما ما از اوباما که می‌گوید تحریم‌های جدید این مذاکرات را تضعیف خواهد کرد حمایت می‌کنیم.

در این نامه هم‌چنین آمده است: ما تنها زمانی که ایران تا 24 مارس با یک چارچوب سیاسی برای توافق نهایی که در آن به تمام پارامترهای لازم رسیدگی شده موافقت نکند به قانون تحریم‌های جدید رأی موافق خواهیم داد.

این سناتور آمریکایی متذکر شده است که این ضرب‌الأجل آزمایشی است برای ارزیابی نیات ایران.

در واقع نامه سناتورهای آمریکایی نه برای اوباما بلکه برای تیم مذاکره کننده هسته ای ایران نگاشته شده است است ، تا طرف ایرانی در ادامه مذاکرات، سایه تحریم های جدید آمریکا علیه ایران را بالای سر خود حس کند و تحت فشار تهدیدهای سنا و چانه زنی های کری ، تن به خواسته های کاخ سفید بدهد.

به ویژه با تاکید رابرت مننذر بر ضرب الاجل 24 مارس تاکتیک چماق و هویج آمریکایی کاملا مشخص می شود چرا که در جریان توافق صورت گرفته در آذرماه سال جاری طرف ایرانی و 1+5 بر این نکته تاکید کردند که طی 4 ماه (نهایتا تا 24 مارس) تلاش می کنند بر سر یک توافق سیاسی و کلی توافق کنند و در سه ماه آتی بر سر جزییات به توافق برسند. نامه سناتورهای آمریکایی نیز یک اهرم فشار برای هدایت طرف ایرانی به منظور پذیرش توافق کلی بر مبنای خواسته آمریکایی هاست.

اما نکته نگران کننده این است که با دو مرحله شدن توافق نهایی (توافق سیاسی طی 4 ماه+ توافق بر سر جزییات طی 3ماه) یکی از ضعف‌های بزرگ توافق ژنو در حال تکرار است، بر این اساس که ذیل عنوان توافق سیاسی که یک توافق کلی است، طرف ایرانی با کلیاتی که تفسیرهای مختلف از آن قابل ارائه است سرگرم شده و در مقابل تعهداتی عینی و غیرقابل تفسیر از طرف مقابل زیر سایه چماق تحریم های کنگره گرفته می‌شود.

نکته نگران کننده بعدی آن است که آمریکایی ها پس از مذاکرات وین پای خود را در نادیده گرفتن خطوط قرمز ایران فراتر نهاده و در توافق سیاسی نیز به دنبال گنجاندن کلماتی هستند که مسیر را برای نادیده گرفته شدن هر چه بیشتر حقوق ایران در توافق نهایی فراهم می کند.

البته این شیوه آمریکایی ها یعنی ساختن چماق تهدید علیه ایران گویا جواب داده است چرا که محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران روز سه شنبه با بیان اینکه با طرف مقابل بر سر کلیات اختلافی نداریم گفته است: توافق اصولی آسان و بر سر جزئیات دشوار است.

اظهارات ظریف بیانگر آن است که تیم ایرانی نیز خود را برای توافق کلی آماده کرده است، اما این سئوال مطرح است آیا ظریف و تیم همراه وی به ابعاد و پیامدهای دو مرحله ای شدن توافق نهایی فکر کرده اند؟ تیم مذاکره کننده ولع آمریکایی ها برای هر چه سریع رسیدن به توافق کلی را چگونه تفسیر می کنند؟ جنگ زرگری اوباما و کنگره با برگه تحریم و وتو که نهایتا به ضرب الاجل 24 مارس ختم شده است، پیامی برای طرف ایرانی ندارد؟

رجانیوز

101