محمدحسن طالبیان به خبرگزاری میراث فرهنگی گفته است که عرصه و هسته مرکزی شوش که تحت مالکیت دولت است 390هکتار و حریم منظری این محوطه تاریخی بیش از 14هزار هکتار است که از سوی باستان‌شناسان برای ثبت در فهرست آثار جهانی یونسکو پیشنهاد شده است. به گفته وی، شوش با مالکیت سازمان میراث فرهنگی در هسته مرکزی حدود 390هکتار است و حریم ویژه با ضابطه عرصه نیز بیش از 600هکتار و در مناطقی واقع شده که مردم سال‌های زیادی است در آن نقاط زندگی می‌کنند.

او با اشاره به تلاش‌ها برای صیانت از عرصه شوش گفت: حریم منظر شوش بیش از 14هزار هکتار است که تمامی پهنه‌ها و تپه‌های اقماری شوش در آن دارای ضابطه عرصه‌اند. به گفته طالبیان، حریم منظری شوش محدوده وسیعی را شامل شده که با نظر باستان‌شناسان و کارشناسان کمیته حرایم همراه با پرونده به یونسکو ارسال شده است.

اظهارات جدید معاون میراث فرهنگی کشور در مورد اعلام مساحت عرصه و حریم شوش پس از ماه‌ها خودداری از اعلام نظر دراین‌باره موجب واکنش محمدتقی عطایی سرپرست هیأت گمانه‌زنی و تعیین عرصه شوش شده است.

محمدتقی عطایی در نامه‌ای به مهدی حجت رئیس کمیته ملی ایکوموس ایران خواست تا آن کمیته مسائل مربوط به مجموعه باستانی شوش را به‌طور ویژه پیگیری و مسئولانه نسبت به آن اعلام نظر کند.

محمدتقی عطایی در نامه خود با تأکید بر اینکه پرونده شوش بر نظرات دانشمندان و متخصصان استوار نشده، نقایص پرونده ثبت جهانی شوش را اینگونه اعلام کرد: نخست، حذف و نادیده گرفتن بخش بزرگی از عرصه هسته مرکزی بقایای باستانی شوش که برخلاف مدارک علمی، به‌نظر می‌رسد به 400هکتار تقلیل داده شد و دوم، این پرونده به‌عنوان اثر «منفرد» نه یک «مجموعه» یا «منظر فرهنگی - طبیعی» مطرح و ارائه شده که هم محوطه‌های اقماری وابسته به شهر باستانی شوش و هم بستر طبیعی شکل‌گیری این شهر مثلا رودخانه «شائور» که جزء جدایی‌ناپذیر آن است را نادیده گرفته است.