ترکیه کشوری است که با آنکه نفت ندارد ولی با سیاست هایی که دارد دارای قدرت است هم به لحاظ سیاسی و هم به لحاظ صنعتی و تجاری بسیار پیشرفته تر از ماست.

طرح کاداستری که ما هنوز در شرائط تصویب آن هستیم بیش از ۲۰-۳۰ سال پیش در آنجااجرا شده است. بنابرا ین باید بدانیم که اردوغان و ترکیه قدرت طلب است و داعیه امپراطوری دارد. تبریک زود هنگام ترامپ به او این مسئله را تایید می کند.

۲- با ما و به ویژه باشیعه مخالف است و آن را در اظهارات خود به کرات بیان کرده و به ویژه با تقویت داعش و گرو های محارب آن را عملی کرده است.

۳- اقتصاد ما را قبضه کرده به طوری که همه جا می بینیم اجناس ترک در کشور اگر حرف اول را نزند و لی خریدار بسیار دارد. حتی خمیر دندان ما از آنجا می آید.و بررسی میزان واردات ما از ترکیه به لحاظ حجم، وزن، و نوع جنس درمقابل صادرات ما به آنجا واقعا تآمل بر انگیز است. از این طرف موضع انفعالی ما نسبت به آنان شامل خرید های بی رویه، مسافرت های بی حساب ایرانی ها چه به لحاظ تفریحی و یا تجاری بر تقویت آنان و ضعف ما می افزاید.

البته دولت و ملت ترکیه با هم در تحقق این اهداف سهیم اند بر خلاف ما که هر کس ساز خودش را می زند و به ویژه که برای توجیه خرابکاری ها همه چیز را سیاسی هم می کنیم. در مقابل هجمه اردوغان ،ما فقط ما به بیانیه وزارت خارجه اکتفا می کنیم. حال با قدرت گرفتن اردوغان معلوم نیست چه وضعیتی برای ما پیش آید. تحلیل مسئله و تصمیم گیری بخردانه و هماهنگ به ویژه در مسایل اقتصادی بسیار حساس است و من نمی دانم آیا ما قادر به انجام آن خواهیم بود؟ نکته دیگری که می تواند برای ما پیامی باشد این است که علیرغ سرکوب کردن کودتا در ترکیه توسط ارودغان و شاخ و شانه کشیدن برای اروپاییان در مناقشات اخیر و باز هم رای مردم به خواست و نظر او این رانشان می دهد که مردم از قاطعیت خوششان می آید.

تعلل در تصمیم گیری ها در کشور ما توسط همه ارکان نظام و ازجمله قوه قضائیه و اجرایی و عوامل وابسته به آنان باعث هدر دادن فرصت می شود. هر کاری را اگر به موقع انجام ندهی و زمانش بگذرد اگر در غیر زمانش حتی خیلی خوب هم انجام دهی اثر گذار نیست و یا کم اثر است.این منفعلانه عمل کردن نه تنها در مسائل داخلی است که در روابط خارجی هم چنین است. فاعتبروا یا اولی الابصار.