این نویسنده در گفت‌و‌گو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، اظهار کرد: ما اسطوره‌های زیادی را که رنگ و بوی ایرانی داشته باشند، در اختیار نداریم، در حالی‌که یونان و روم باستان مالامال از چنین اسطوره‌هایی بودند. آن‌ها دارای خدایان متعددی مثل ژوپیتر، آپولو، مینرو، ونوس و دیانا بودند که هر کدام از آن‌ها دست‌مایه پدیدآورندگان آثار ادبی امروز شده است.
او با بیان این‌که معمولا واژه اسطوره در کنار واژه افسانه قرار می‌گیرد، گفت: از سوی دیگر ما مملکتی هستیم که برخلاف اعراب و هند به افسانه‌پردازی چندان اهمیتی نمی‌دادیم، بنابراین در زمینه خلق افسانه‌های اوریجینال چندان موفق نبوده‌ایم، حتی «هزار و یک شب» هم افسانه ایرانی نیست و از اعراب گرفته شده است.
خورشاهیان اظهار کرد: ما مملکتی بودیم که علی‌الظاهر در گذشته دور بسیار منطقی فکر می‌کرده، بنابراین کم‌تر به افسانه‌سازی پرداخته است. اگرچه گفته می‌شود «شاهنامه» منبع خوبی برای نگارش افسانه‌هاست اما این منبع در قیاس با منابع دیگر ملل چندان حائز اهمیت نیست؛ اگرچه در نوع خود بی‌نظیر است.
او افزود: ما در زمینه اسطوره‌ها به لحاظ تعدد بسیار ضعیفیم. لویی استراوس که به جمع‌آوری افسانه‌های ملل مختلف از سرخپوست‌ها و سرزمین بین‌النهرین پرداخته است، تأکید می‌کند که این افسانه‌ها به 2500 سال پیش مربوط می‌شود. در حالی‌که «شاهنامه» به 2000 سال قبل برمی‌گردد و این یگانه منبع ذی‌قیمت ما برای نگارش افسانه‌هاست. اما آیا این تعداد برای نگارش اثری نو کافی است؟
این نویسنده گفت: البته نویسندگان ما در پرداختن به افسانه‌ها روی بهتری نشان داده‌اند. مجموعه افسانه‌های محمدرضا شمس که توسط نشر محراب قلم وارد بازار شده یکی از این آثار است. بنابراین می‌بینیم که در افسانه‌ها نویسندگان ما ورود بهتری داشته‌اند؛ اگرچه بعضا این ورود با ضعف‌هایی در نگارش مواجه بوده است.
او همچنین گفت: کشورهای اروپایی متأثر از فرهنگ کهن یونان و روم با افسانه‌های متعددی مواجهند. آن‌ها نه تنها در حوزه افسانه‌ها بلکه در حوزه اسطوره‌ها نیز با انبوهی از داشته‌ها سر و کار دارند. اما ما جماعتی هستیم که در هر دو زمینه به نوعی با ضعف منبع مواجهیم؛ بنابراین شاید بهترین دلیل برای این‌که نویسندگان ما در پرداختن به پدیده‌های نو با نگاه به مدرن‌سازی اسطوره‌ها عمل نکرده‌اند همین باشد.
انتهای پیام
4843084
مهمترین اخبار فرهنگی‌هنری
