به گزارش ایسنا، تجزیه ظروف پلاستیکی و کیسه‌های یکبار مصرف در طبیعت نه تنها می‌تواند حتی تا چهار قرن طول بکشد بلکه مواد شیمیایی موجود در آن می‌تواند از طریق خاک وارد آب، گیاهان و چرخه غذایی شود و صدمات جبران‌ناپذیر بهداشتی و اقتصادی برجای بگذارد. با وجود تمام این‌ها تنها در کشور ما سالانه حدودا ۱۸۵ هزار تن پلاستیک تولید می‌شود و از این منظر جزو ۱۰ کشور پر مصرف ظروف یکبار مصرف در دنیا هستیم.
همچنین مواد پلاستیکی و پلیمری به علت دارا بودن مواد نفتی و هیدروکربنی، فرمالدئید، فنل، ترکیبات کلرینه، ترفتالات، افزودنی‌های مختلف نظیر رنگ آمیزی (رنگدانه فلزی و پایه رزینی)، مقاوم کننده‌های حرارتی مانند سرب و کادمیوم و ...تجزیه ناپذیر است و در خاک باقی می‌مانند. مواد شیمیایی موجود در آنها نیز به تدریج می‌تواند وارد زنجیره غذایی انسان و حیوان شود.
از ظروف یکبار مصرف به دلیل ماندگاری در محیط زیست به‌عنوان آلودگی سفید یاد می‌شود. با توجه به مواد مورد استفاده در ساخت پلاستیک‌ها و پلیمرها، تجزیه این مواد در طبیعت می‌تواند صدها سال و حتی دو تا چهار قرن طول کشد، در حالی‌که با استفاده از ظروف گیاهی می‌توان تا حد زیادی از این صدمات زیست محیطی جلوگیری کرد.
در ظروف گیاهی از یک افزودنی به نام اکسا زیست تخریب‌پذیر استفاده می‌شود که سبب کاهش زمان تجزیه‌پذیری در این ظروف می‌شود. اگر ظروف پلاستیکی بین ۲۰۰ تا ۴۰۰ سال طول می‌کشد تا تجزیه شوند، ظروف گیاهی چنانچه بعد از رها سازی در معرض نور آفتاب قرار گیرند، پیوندهای پلیمری آن شکسته می‌شود و زمان تجزیه پذیری به شش ماه کاهش پیدا می‌کند.
شکل و ظاهر ظروف گیاهی یکبار مصرف کاملا مشابه ظروف پلاستیکی است، با این تفاوت که زیست تخریب‌پذیر هستند. طبق تحقیقات صورت گرفته زمان بازگشت ظروف یک بار مصرف گیاهی به طبیعت که از نشاسته ذرت اصلاح شده تهیه شده پنج تا شش ماه بدون هیچ آسیب زیست محیطی است.
ظروف گیاهی قابل بازیافت از پلیمرهای زیست تخریب‌پذیر بر دو پایه طبیعی و سنتزی تولید می‌شوند. پلیمرهای بر پایه مواد طبیعی بر اساس پلیمرهای با منشاء حیوانی یا گیاهی هستند. عمده‌ترین و شاخص‌ترین مواد اولیه طبیعی که در دنیا برای تولید پلیمرهای زیست تخریب‌پذیر مورد استفاده قرار می‌گیرد، پلی‌ساکاریدها و به‌ویژه انواع نشاسته‌ها هستند. نشاسته نیز از گندم، ذرت، سیب زمینی، برنج و غیره قابل حصول است.
انتهای پیام
