به گزارش سرویس علمی ایسنا منطقه خراسان، در تولید این شکر جدید، ذراتی که از نظر غذایی ایمن محسوب می‌شوند یعنی ذره‌هایی در اندازه نانو از جنس سلولز یا سیلیکا (که ترکیب اصلی شن‌های ساحلی و همچنین یک افزودنی غذایی متداول است)، تک تک با پوششی از شکر احاطه می‌شوند. این نانو ذرات آنقدر کوچک‌اند که زبان نمی‌تواند آنها را حس کند، اما احساس طعم شیرینی را به ذائقه کاربر منتقل می‌کنند. این محصول مثل شکر کامل است، اما وقتی بدن پوشش شکرین این ذرات را جذب می‌کند، باقی‌مانده آن‌ها توسط بدن جذب نمی‌شود.

این ذرات در آب محلول نیستند و بنابراین حتی وقتی در نوشیدنی‌های شیرین به کار برده می‌شوند، کارایی خود را از دست نمی‌دهند.

نتیجه مصرف این محصول، کاهش 20 تا 25 درصد در مقدار شکری است که در حالت عادی برای تهیه غذاها استفاده می‌شود. این محصول در حال حاضر در مرحله آزمایش برای تجاری‌سازی و یافتن راهکارهای تولید کارخانه‌ای است.

انتهای پیام