ای اف سی تاکید دارد که تکلیف بدهی ها باید مشخص شود یعنی یا بدهی ها پرداخت شوند (مثل بدهی ژوزه مانوئل) یا اینکه باشگاه ها با طلبکاران خود به تفاهم و توافق برسند و شکایت ها برطرف شود. این تفاهم یعنی اینکه باشگاه ها باید با شاکیان خود به توافقی دست یابند که مشخص شود بدهی آنها تا چه زمانی پرداخت می گردد. مثلا بدهی قسط بندی شود و قسط اول پرداخت گردد.

ای اف سی تاکید دارد که هیچ باشگاهی نباید پرونده محکوم شده در فیفا یا کمیته انضباطی کشور خود داشته باشد. از نظر کنفدراسیون فوتبال آسیا باشگاهی حرفه ای است که یا بدهی های خود را به صورت رسمی پرداخت و پرونده را مختومه کرده باشد یا اینکه پرونده با توافق طرفین و از طریق پرداخت اقساطی و با توافق طرفین از دستور کار خارج شده باشد. در حقیقت ای اف سی بدهی را برای باشگاه حرفه ای به رسمیت نمی شناسد.

در سال ها قبل کنفدراسیون فوتبال آسیا تا این اندازه به فدراسیون های عضو فشار نمی آورد اما بالا رفتن حجم پرونده های مالی کشورهای آسیایی در کمیته انضباطی فیفا سبب شده تا کنفدراسیون به سیم آخر بزند. آنها به کشورهای مختلف هشدار داده اند که اگر باشگاهی بدون داشتن شرایط لازم مجوز حرفه ای دریافت کند، مقصرش فدراسیون است.

امارات و عربستان و همچنین کشورهای دیگر این هشدارها را جدی گرفته و با سرعت مشغول به حذف کردن باشگاه های بدهکار از فهرست کشورهای دارای مجوز حرفه ای شده اند. برخوردها آنقدر بدون تعارف بود که حتی اهالی فوتبال هم از حذف شدن نام های بزرگ از فهرست باشگاه های حرفه ای تعجب کردند.

در این میان باید یادآور شد که این ای اف سی نیست که باشگاه های عربی را از فهرست تیم های حرفه ای حذف کرده. این فدراسیون ها هستند که باید این کار را انجام دهند. شاید اگر ای اف سی امسال هم آسان می گرفت، الان شاهد این تکاپوی کشورها برای حذف تیم های خود نبودیم. فدراسیون های امارات و عربستان این کار را به خوبی انجام داده اند. دیگر کشورها نیز ناچار به انجام این کار خواهند بود چرا که برخورد ای اف سی با باشگاه ها سنگین تر از برخورد فدراسیون خواهد بود.