در محرم صدای یا حسین (ع) آشناترین فریاد می شود و عباس بزرگترین مدرس که مریدان را درس می دهد .



مردم تالش این عاشقان حریم نبوت در گوشه شمال غربی دریای خزر از دیرباز نگاه خاص و ویژه ای به محرم دارند و



محرم و مراسم متداول در آن در نگاه اهالی شیعه و اهل سنت تالش همواره از قداست و احترام ویژه ای برخوردار است.



عشق به حسین (ع) و یاران جاودانه اش در اعماق دل شیفتگان خاندان حسینی آشیانه کرده و در ایام محرم به غلیان می افتد و در این ایام هر کسی به نوعی این عشق را ابراز می کند .



هر کس در هر کجا باشد محرم مقصد مشترک آنهاست تا با حضور در تکایا ، مساجد و دسته های عزاداری تبلور عشق درونی خود را نشان دهند .



پیراهن سیاه و بیرقهای سبز و مشکی شناسنامه این ایام و فریاد یا حسین (ع) بهانه بغضهای شکسته شده و جاری شدن سیل اشک عاشقان حسین (ع) است.



عشق به حسین (ع) و دستگاه حسینی بزرگ و کوچک نمی شناسد ، زن و مرد نمی شناسد ، سنی و شیعه نمی شناسد در کلاس عاشقی محرم همه و همه محرمی می شوند و حسینی .



محرم همه را یک رنگ می کند و رنگ سیاه و سبز نماد ارادت می شود و بیرق هویت و اصالت.



اینجا همه به مسابقه مشغول هستند سبقت در ارادت به دستگاه حسینی و خدمتی که از سر ارادت و اعتقاد است نه از سر ریا و تزویر.



در ایام محرم تالش سراسر شور می شود و شعور ، خیمه ها در گوشه و کنار شهر برافراشته شده ، ایستگاههای صلواتی بر پا گشته و نوجوانان و جوانان در این پایگاههای ارادت و دلدادگی خدمت می کنند ، شاید در روزهای دیگر آنها را ندیده باشی و به چشم نیایند ولی در این ایام و در این دستگاه عاشقانه تلاش می کنند.



در شهرستان تالش محرم که فرا می رسد مردم شانه به شانه هم در صفوف خدمت و شرکت در مراسم حسینی ردیف می شوند.



شیعه و اهل سنت تالش در کنار هم خود را خادم دستگاه حسینی دانسته و خدمت در این دستگاه را برای خود یک ارزش و افتخار می دانند.



وقتی که صدای طبل و سنج و شیپور دسته عزاداری در شهر می پیچد ، شور و نوای محرم حسینی سراسر تالش را فرا می گیرد و دوستداران عصمت و طهارت را در سوگ سرور آزادگان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) یکپارچه به ماتم و عزا می نشاند.



در ایام محرم حسینیان محلات تالش هر یک در تلاش اند تا بهتر از گذشته و دیگر محلات برنامه ها و مراسم خود را برگزار کنند.



عاشقان حسینی محله مسجد جامع ، کوچه ها و خیابان محله خود را سیاهپوش می کنند و با هم می خوانند 'ارباب صدای قدمت می آید / هنگامه اوج ماتمت می آید'



اینها از چند روز مانده به محرم به پیشواز این ماه عزا می روند و با اجرای مراسم سنتی تشت گذاری سراسر شهر رنگ عزاداری حسینی(ع) به خود می گیرد.



بچه های محله عباسیه دلهای خود را مالامال از عشق حسین و عباس می کنند و می خوانند:



بخون ای دل محرم امد از راه



بخون اجر تو با عباس بی دست



اینها پرشور ترین دستجات سینه زنی شهر را راه اندازی می کنند و دسته های عزاداری را به هویت شهر تبدیل می کنند.



'بچه های محله حسینیه' بی ریا و عاشق ترین مردمان شهر هستند اینجا محرم صفایی دیگر دارد دسته های عزاداران حسینی در ' حسینیه اعظم ' شهر پرشورتر و یکصدا می خوانند؛



دل را اگر از حسین بگیرم چه کنم



بی عشق حسین اگر بمیرم چه کنم



فردا که کسی را به کسی کاری نیست



دامان حسین اگر نگیرم چه کنم



از سوی دیگر فریادهای حزین و آشنایی می آید ، بچه های محله مسجد قاسمیه پرشورتر ، عاشق تر سینه زنان و زنجیر زنان یک دنیا ارادت تقدیم دستگاه حسینی می کنند.



اینجا همه آشنایند کسی بیگانه نیست اینها همه حسین (ع) را می شناسند و حسین (ع) همه این ارادتمندان را ، این عاشقان همه محرمی اند اینها همه دانش آموزان مکتب حسین(ع) و دلدادگان دانشگاه عاشورا هستند.



بار دیگر محرم سراسر شهر را در خود گرفته و بوی محرم می آید و اندوه جانکاه حادثه عاشورا را چه کسی است که نداند تنها ظهور منجی موعود تسلی خواهد داد.



این روزها میدان امام علی(ع) تالش حال و هوایی دارد ، جوانان این محله این میدان را محرمی کرده اند و با برپایی ایستگاههای عزاداری و احسان صلواتی و با برافراشتن پرچمهای عزا و دسته های سینه زنی و عزاداری آنها فریاد می زنند:



سلام من به محرم به غصه و غم مهدی



به چشم کاسه خون و به شال ماتم مهدی



در آستانه ماه محرم شهر شور و هوایی وصف ناشدنی دارد همه جا رنگ معرفت و عشق به خود گرفته است به طوری که در سیاهداران مسجد امام سجاد (ع) مملو از عاشقان عزادار است ، حسینیه و مسجد حضرت ابوالفضل(ع) ترشابر سرشار از عاشقان حسینی ، مسجد امام جعفر صادق(ع) و محله سیدنکی همه جای شهر سرشار از ارادت به حسین(ع) و یارانش شده است.



شور و شوق وصف ناشدنی دسته های سینه و زنجیر زنی هیات ها و مساجد شهر ، فریاد حزن آلود یاحسین(ع) سر دسته ها ، هق هق های عاشقانه و خالصانه پیرغلامان حسینی و شور و شعف جوانان آگاه همه و همه صحنه هایی است که به قلم آوردنش سخت ترین کار است و ما را یارای ادای کامل دین نیست.



چند سطری را از سید شهیدان قلم سید مرتضی آوینی به امانت می گیرم آنجا که می نویسد : 'صحرای کربلا به وسعت تاریخ است و کار به یک «یالیتنی کنت معکم» ختم نمی شود.



مگر نه این است که هیچ کس را تا به بلای کربلا نیازموده اند ، از دنیا نخواهند برد؟ و مگر نه آنکه عاشورا هر روز در کربلای دلمان اتفاق می افتد.



مواظب باشیم 'حسین(ع)' دلمان به دست 'یزید' نفس اماره ، تشنه لب شهید نشود! گردن ها را باریک آفریده اند تا در مسلخ کربلای عشق آسان تر بریده شود؟



آری این ابراز ارادتهای خالصانه نشانه معرفت و دین باوری عمیق مردمانی است که محرم ، عاشورا و کربلا را به تمام معنا دریافته اند.



السلام علیک یا اباعبدالله الحسین(ع)



سیدجلال سید محمدی



7106 / 535/604