به گزارش خیبرگزاری مهر به نقل از روابط‌عمومی به‌نشر، احسان رضایی؛ نویسنده و منتقد ادبی در این جلسه با بیان اینکه از حیث نگارش رمان دینی نمونه‌های موفق زیادی در کشور نداریم، اظهار کرد: سرمایه‌گذاری به‌نشر برای چاپ این اثر جای تقدیر دارد.
وی با بیان اینکه امام حسن عسکری(ع) در زمان حیات خویش مظلوم بودند و با وجود حصر خانگی در برهه سختی امامت کردند، افزود: شاهد هستیم نویسندگانی که در ارتباط با زندگی ائمه معصومین(ع) می‌نویسند، گاهی به‌صورت گزینشی به‌سراغ تنها چند تن از اهل بیت(ع) می‌روند که در بین عموم شناخته‌شده‌تر هستند لذا نگارش و نفس پرداختن به زندگی و کرامات امام حسن عسکری(ع) از اهمیت بیشتری برخوردار است و جای دست‌مریزاد دارد.
رضایی ادامه داد: در این اثر، داستان‌ها در دسته کرامات، معجزات و داستان‌های شگفت طبقه‌بندی می‌شود و روایاتی که از عناصر شگفتی برخوردار است برای نگارش انتخاب شده است. جنس کار، جنس بازنویسی است و بعضاً وارد بازآفرینی نشده‌اند و نویسنده بین داستان مدرن و حکایت‌نویسی مردد است.
وی ادامه داد: در این داستان‌ها از طرفی با راوی روبه‌رو هستیم که در روایت‌ها دخالت می‌کند و نویسنده علاقه‌مند به راوی مدرن در کار است اما شیوه شخصیت‌پردازی و فضاسازی همچنان سنتی است و در جاهایی با تحول روحی مواجه هستیم، در حالی‌که اگر بخواهیم به‌سمت داستان‌نویسی مدرن برویم جای کار برای پرورش داستان بسیار زیاد است.
«باد یمانی» ویژگی‌های داستان‌نویسی پیش از مشروطه را دنبال می‌کند
این منتقد ادبی تصریح کرد: در این کتاب ویژگی‌های داستان‌نویسی پیش از مشروطه را همچنان دنبال می‌کنیم و در بخش‌هایی از داستان‌ها به‌سادگی از اهمیت فضای دراماتیک عبور شده است و به‌نظرم مخاطب مشخصی هم برای این‌کار انتخاب نشده لذا اگر نویسنده به‌دنبال مخاطب مشخصی باشد، می‌توانست سمت و سوی نقطه ثقل روایت‌ها را تغییر دهد.
وی تصریح کرد: وقتی می‌خواهیم اثری در حوزه بازآفرینی تاریخ داشته باشیم در واقع می‌خواهیم در دل آن، فضای زمانه یک روایتی با لحن مد نظر نویسنده را بازگو کنیم اما نکته‌ای که در رمان‌های تاریخی اتفاق می‌افتد، معمولا کاری که ارائه می‌کنیم تاریخی نیست و اگر اسم‌های خاص متن را حذف کنیم به‌نظر می‌آید نوشته در زمان اکنون و یا زمانی نامشخص اتفاق افتاده است.
رضایی با تاکید بر اینکه ما تحقیقات اجتماعی کاملی درباره دوره‌های مختلف تاریخی نداریم، یادآور شد: داستان تاریخی خواننده را به قلب تاریخ می‌برد و ضروری است نویسندگان به فضای تاریخی نزدیک شوند تا به تصویرسازی‌های مخاطب کمک شود.
این نویسنده و منتقد ادبی بیان کرد: اثر تاریخی خوب کاری است که حتی اگر اسم و عناوین شخصیت‌ها را نیز حذف کنیم بازهم زندگی و روایت آن دوره را بازگو نماید. همچنان که نیاز داریم داستان‌ها نوشته و در مورد آن نقد شود تا از مجموع آن به برآیند بهتری برسیم.
