به گزارش روز چهارشنبه خبرنگار فرهنگی ایرنا، روز بیست و هفتم شهریور ماه، سالروز درگذشت محمد حسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی، روز ملی شعر و ادب، نامیده شده است.



از جمله دلایل انتخاب این روز این بود که شهریار هم از نظر توانایی ادبی، در عرصه های مختلف شعر طبع آزمایی کرد و هم، با مردم می زیست و در کنار پاسداری از سنت های ادبی، سروده های عامه پسندی داشت.



او شاعری از خطه و دیار آذربایجان بود که به زبان های ترکی و فارسی شعر سروده است. مهم ترین اثر شهریار منظومه 'حیدربابایه سلام 'است که از شاهکارهای ادبیات ترکی آذربایجانی به شمار می رود و شاعر در آن از اصالت و زیبایی های روستای خشگناب بستان آباد یاد کرده است.



این مجموعه استاد شهریار در میان اشعار مدرن قرار گرفته و به بیش از ۸۰ زبان زنده دنیا ترجمه شده است.



شهریار را باید شاعری سکنی گزیده در قلوب مردم ایران به خصوص آذربایجانی ها دانست که با گذشت زمان هر چه بیشتر در دل ها نفوذ می کند.



وی با سروده های زیبای آذری و فارسی توانسته است پل ارتباطی شعر را در میان همه آحاد جامعه ترویج دهد و به خصوص بین فارسی زبانان و آذری ها بیان مشترک شعر را به وجود آورد.



اندیشه استاد شهریار مشحون از سوژه هایی ناب و فاخر بود و سرودن اشعاری فاخر و گرانسنگ در حوزه های مختلف ازجمله انقلاب اسلامی از شاخصه های شعری وی محسوب می شد.



از او شخصیتی متواضع، حق پرست، پارسا، صمیمی و صادق یاد می کنند که به دلیل استقلال فکری هیچ گاه حاضر نشد کالای شعر خود را به اربابان قدرت بفروشد.



سروده های شهریار در دوران جوانی در وصف امیرالمومنین علی (ع) و امام حسین (ع) حاکی از این عشق و ارادت است ضمن آنکه وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی بدون هیچ گونه توقعی اشعاری برای انقلاب و بسیجیان سروده است.



او در سرودن انواع گونه های شعر فارسی - مانند قصیده، مثنوی، غزل، قطعه، رباعی و شعر نیمایی نیز تبحر داشته است؛ از جمله غزل های معروف او می توان به «علی ای همای رحمت» و «آمدی جانم به قربانت» اشاره کرد.



شهریار غزل ایران نسبت به امیرالمونین علی (ع) ارادتی ویژه داشت و همچنین شیفتگی بسیاری نسبت به حضرت حافظ داشته است.



او، در اوایل شاعری با عنوان (بهجت) تخلص می کرد، ولی بعد از مدتی به فال حافظ تخلص پیدا کرد که دو بیت زیر شاهد از دیوان حافظ آمد و خواجه تخلص خود را (شهریار) تعیین کرد.



که چرخ سکه دولت به نام شهریاران زد؛ روم به شهر خود و شهریار خود باشم....



همچنین گفته شده که شهاب الدین مرعشی نجفی از فقهای شیعه درست در لحظه سرودن شعر «علی ای همای رحمت» توسط شهریار در خواب آن را شنیده است.



حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در شهریورماه سال 1385 در دیدار اعضای هیات علمی و اجرایی و میهمانان شرکت کننده در کنگره یکصدمین سالگرد تولد شهریار، تجلیل از این شاعر ارزشمند را تجلیل از شعر و ادب فارسی دانستند و تأکید کردند شهریار شاعری برجسته و حکیم و از ماندگاران شعر فارسی است.



ایشان با اشاره به قدرت اشعار شهریار به عنوان یکی از ویژگی های برجسته سروده های وی افزودند درحالی که زبان مادری شهریار آذری بود، اشعاری به زبان فارسی سرود که در رتبه عالی ادبیات فارسی قرار دارد و برای عامه مردم نیز قابل فهم و روان است.



همچنین علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، استاد شهریار را از پرآوازه ترین سخن سرایان معاصر و از استوانه های زبان و ادبیات فارسی و آذری توصیف می کند و می گوید استاد شهریار در هنر شعر و شاعری به کمک خلاقیت خارق العاده ای که داشت با بهره گیری از بی بدیل ترین بدایع به الفاظ صامت روحی سیال بخشیده و آثاری جاودانه خلق می کرد.



شهریار غزل ایران در روزهای آخر عمر به دلیل بیماری در بیمارستان مهر تهران بستری شد و پس از فوت در ۲۷ شهریور ماه سال ۱۳۶۷ بنا به وصیت خود در مقبره الشعرای تبریز آرام گرفت.







**غزل سپهر بایگان



پیرم و گاهی دلم یاد جوانی می کند/ بلبل شوقم هوای نغمه خوانی می کند



همتم تا میرود ساز غزل گیرد به دست/ طاقتم اظهارعجز و ناتوانی می کند



بلبلی در سینه می نالد هنوزم کین چمن/ با خزان هم آشتی و گل فشانی می کند



ما به داغ عشقبازی ها نشستیم و هنوز/ چشم پروین همچنان چشمک پرانی می کند



نای ما خاموش، ولی این زهره شیطان هنوز/ با همان شور و نوا دارد شبانی می کند



گر زمین دود هوا گردد همانا آسمان/ با همین نخوت که دارد، آسمانی می کند



سالها شد رفته دمسازم زدست اما هنوز/ در درونم زنده است و زندگانی می کند



با همین نسیان تو گویی کز پی آزار من/ خاطرم با خاطرات خود تبانی می کند



بی ثمر هر ساله در فکر بهارانم ولی/ چون بهاران میرسد با من خزانی می کند



طفل بودم دزدکی پیر و علیلم ساختند/ آنچه گردون می کند با ما نهانی می کند



می ‍رسد قرنی به پایان و سپهر بایگان/ دفتر دوران ما هم بایگانی می کند



شهریارا گو دل از ما مهربانان مشکنید/ ور نه قاضی در قضا نامهربانی می کند



فراهنگ(5)**9187**1601**