به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «زندگی ۳/۰: انسان‌بودن در عصر هوش مصنوعی» نوشته مکس تگمارک به تازگی با ترجمه میثم محمدامینی توسط نشر نو منتشر و راهی بازار نشر شده است. نسخه اصلی این کتاب در سال ۲۰۱۷ منتشر شده است.
درباره مطالب این کتاب باید گفت که انسان در عصر جدیدی از زندگی خود قرار گرفته و آن چیزهایی که تا چندی پیش، داستان‌های علمی تخیلی محسوب می‌شدند، به سرعت رنگ واقعیت به خود می‌گیرند. دلیلش هم این است که هوش مصنوعی در همه حوزه‌ها در حال ایجاد تحول است؛ از جنگ و جرم و جنایت گرفته تا عدالت، مشاغل، جامعه و حتی برداشت انسان‌ها از انسان‌بودنشان. هوش مصنوعی بیش از هر فناوری دیگری توان دگرگون کردن آینده مشترک انسان را دارد.
مکس تگمارک نویسنده کتاب پیشِ رو، استاد MIT و یکی از بنیانگذاران موسسه آینده زندگی است که مکتوبات و پژوهش‌های زیادی در نحوه سودمند نگه داشتن هوش مصنوعی دارد. او در این کتاب، مطالبی را با تکیه بر پژوهش‌های عمیق مطرح کرده و ژرفای اندیشه و تفکرات درباره هوش مصنوعی و وضع بشر را به مخاطب خود نشان می‌دهد. استیون هاوکینگ دانشمند نامدار درباره این کتاب گفته است: «این مهمترین بحث زمانه ما است، و کتاب تامل‌برانگیز مکس تگمارک به شما کمک می‌کند به آن بپیوندید.»
این کتاب ۸ فصل اصلی دارد که عناوین‌شان به این ترتیب است: «به مهمترین بحث زمانه ما خوش آمدید»، «ماده هوشمند می‌شود»، «آینده نزدیک: پیشرفت‌های شگرف،...»، «انفجار هوش؟»، «پیامدها در ۱۰۰۰۰ سال آینده»، «استعداد کیهانی ما: چند میلیارد سال آینده و فراتر از آن»، «اهداف» و «آگاهی». میثم محمدامینی مترجم این اثر هم از اعضای هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی است.
در این فصول درباره مسائلی چون ایرادهای نرم‌افزاری و هوش مصنوعی مستحکم، پیشرفت آهسته و سناریوهای چندقطبی، آرمانشهر برابری‌خواهانه، مناقشات در باب آگاهی، سرنخ‌های تجربی درباره آگاهی، سلسله‌مراتب کیهانی، تاریخچه مختصری از پیچیدگی، هوش، حافظه، محاسبه، یادگیری و ... بحث شده است.
در قسمتی از این کتاب می‌خوانیم:
حتی در گستره عظیم و تاریک فضای میان کهکشان‌ها ممکن است تعداد قابل‌توجهی ستاره میان کهکشانی وجود داشته باشد (ستاره‌هایی که زمانی از کهکشانِ میزبانِ خود رانده شده‌اند) و از آنها می‌توان در نقش ایستگاه‌های بین راه استفاده کرد و با این روشِ جزیره به جزیره، به سفر میان کهکشان‌ها با بادبان لیزری ادامه داد.
وقتی که هوش مصنوعیِ ابرهوشمند در منظومه خورشیدی یا کهکشان دیگری مستقر شد، بردن انسان‌ها به آنجا راحت خواهد بود _ البته اگر انسان‌ها توانسته باشند هوش مصنوعی‌ای بسازند که چنین هدفی داشته باشد. همه اطلاعات لازم درباره انسان را می‌توان با سرعت نور مخابره کرد، و پس از آن، هوش مصنوعی می‌تواند کوارک‌ها و الکترون‌ها را طوری کنار هم قرار دهد که انسان‌های مطلوب پدید آیند. این کار را می‌شود با فناوری ابتدایی و صرفا از طریق انتقال دو گیگابایت اطلاعات ذخیره‌شده در DNA انسان و سپس پرورش جنین و بعد تربیت کودک با هوش مصنوعی انجام داد، یا آنکه هوش مصنوعی می‌تواند کوارک‌ها و الکترون‌ها را با استفاده از فناوری نانو طوری کنار هم قرار دهد که انسان‌های بالغی به وجود آیند که همه خاطراتِ نمونه‌های اصلی‌شان در زمین را در ذهن داشته باشند.
این یعنی اگر انفجار هوش رخ دهد، پرسش اصلی این نخواهد بود که آیا استقرار در کهکشان‌ها امکان‌پذیر است، بلکه فقط این خواهد بود که این فرایند با چه سرعتی می‌تواند پیش برود. همه اندیشه‌هایی که تا اینجا بررسی کردیم محصول ذهن انسان است، بنابراین باید آنها را صرفا حد پایین سرعت گسترش حیات بدانیم؛ موجودات زنده ابرهوشمند بلندپرواز احتمالا فکرهای بسیار بهتر و انگیزه‌ای قوی برای جابه‌جا کردن مرزها خواهند داشت، چون در مسابقه با زمان و انرژی تاریک، هر ۱% افزایش در سرعت متوسط استقرار در فضا معادل خواهد بود با ۳% افزایش در تعداد کهکشان‌هایی که در آنها سکونتگاه ساخته می‌شود.
این کتاب با ۵۴۷ صفحه مصور، شمارگان هزار و ۱۰۰ نسخه و قیمت ۶۵ هزار تومان منتشر شده است.
