به گزارش خبرنگار مهر، پروسه کسب سهمیه بازیهای المپیک ۲۰۲۰ در تکواندو نزدیک به ۲۰ روز دیگر با برگزاری مرحله نخست رقابتهای گرندپری یا همان جایزه بزرگ آغاز می شود. در واقع مسیری که نقطه شروع آن مسکو است و تکواندوکاران باید در یک ماراتن واقعی به دنبال امتیازاتی باشند که کسب آنها حداقل در سال پایانی بسیار حساس و کمی دور از دسترس است.
در واقع کشورهایی که با برنامه پیش می روند، از همین رقابتهای مراحل ابتدایی بیشترین امتیازات را با بهترین نفرات خود کسب می کنند تا ماه های آخر بدون استرس و ترس از بروز مشکلاتی از جمله آسیب دیدگی، به جای حضور در تورنمنت های پرفشار به تکواندوکاران خود استراحت داد و برای کسب مدال در المپیک آماده شوند.
تیم ملی ایران نیز به همین منظور تمرینات آماده سازی خود را آغاز کرده و مهدی بی باک تکواندوکاران خود را برای حضور در این رقابتها آماده می کند. طبق قوانین تکواندوکاران با حضور در جمع ۳۲ نفر برتر چهار وزن المپیکی اجازه حضور در مراحل مقدماتی این رقابتها را دارند.
مهدی خدابخش و بهنام اسبقی با وجود داشتن شرایط حضور در این رقابتها و دعوت نامه فدراسیون جهانی می بایست به اردوی تیم ملی دعوت شده و زیر نظر کادر فنی تمرینات آماده سازی خود را پیگیری کنند. اما در میان تعجب اهالی تکواندو، سازمان تیم های ملی از این دو برای حضور در اردوی آماده سازی بازیهای داخل سالن دعوت کرد.
دعوتی که از ابتدا معلوم بود به نتیجه نخواهد رسید و این دو هرگز به اردو نمی روند. این دو تکواندوکار رقابتهای جهانی را به دلایل مختلف از دست داده بودند و با حضور در اردوی تیم اعزامی به ترکمنستان در دو مرحله از رقابتهای گرندپری سال جاری نیز غیبت خواهند داشت و این احتمال وجود دارد که شانس حضور در مراحل بعدی را از دست بدهند.
سئوالی که در این بین مطرح می شود این است که اگر این دو تکواندوکار تخلف کرده و نباید به اردوی تیم ملی دعوت می شدند، چرا سازمان تیم های ملی به جای تشکیل کمیته انضباطی و برخورد منطقی در چارچوب قوانین، آنها را به اردویی دعوت می کند که می دانند هرگز شرکت نخواهند کرد.
اما در این بین چند نکته قابل تامل است. قبل از هر چیز باید به مسائل اخلاقی اشاره کنیم. تکواندوکار باید تابع نظرات کادر فنی و سرمربی تیم ملی باشند. نمی شود که با یک اختلاف نظر، بدون مذاکره با سرمربی و مسئولان فدراسیون راه مطبوعات و رسانه ها را در پیش گرفته مصاحبه کند.
اگر بخواهیم چنین روشی را طی کنیم و بعد از آن توقع حضور در اردوی تیم ملی را داشته باشیم که سنگ روی سنگ بند نخواهد شد. بدون شک فدراسیون تکواندو هم راهکاری برای این دست مسائل دارد تا اختلاف را حل کند.
نکته بعدی به نقش فدراسیون و در راس آن مدیریت فدراسیون بازمی گردد. اگر تکواندوکاری راه رفع مشکل خود را نمی دانست، چه کسی باید مشکل او را رفع کند. آیا برخورد قهری با دو قهرمان ملی که برای ورزش کشور افتخارآفرین بوده اند راهکار مناسبی برای برقراری نظم در تکواندوست؟
آیا چنین برخوردهایی اسبقی و خدابخش را نیز در مسیر قهرمانان قبلی درب خروج را به آنها نشان نمی دهد. پولادگر می بایست نقش پدرانه خود را در این مورد به خوبی ایفا کند و به جای بستن درب اتاق خود، با آنها صمیمانه تر رفتار کند.
قصد نداریم از برخورد بعضا نادرست قهرمانان دفاع کنیم، ولی دور کردن آنها از تیم ملی و فدراسیون نمی تواند طبعات مثبتی برای تکواندو داشته باشد.
اینکه مردان افتخار آفرین خود را ساعتها پشت درب اتاق معطل کرده و در نهایت به آنها وقت ملاقات ندهیم شک نکنید که نتایج مثبتی نخواهد داشت. نگاه از بالا به پائین تاثیرات منفی زیادی برای تکواندو داشته و خواهد داشت و تنها منتقدان و مخالفان را افزایش خواهد داد.
