چنانچه آزادی بیان از تریبون مطبوعات کاملا نهادینه گردد ، این رسانه ی خاص - که برخلاف سایر رسانه هایی همچون رادیو و تلویزیون و بقیه ی ابزار های سمعی و بصری مثل تاتر و سینما - که عملا به غیر از "کلمه" چیزی برای تاثیر گذاری ندارد ، سکویی خواهد بود برای پرش اذهان جامعه به جایی که شاهد پیامد هایی از جمله "با تاثیر گذاری ژرف بر بالارفتن توان معلوماتی افراد در سنین و مشاغل مختلف ، استفاده از برخورد اندیشه های مختلف و متفاوت برای شناسایی راه سعادت و سلامت ( روانی و جسمانی ) ، نیز ایجاد انسجام و همبستگی ملی برای جلوگیری از افزایش ظلم و ستم و حق کشی و برون رفت از معضلات اجتماعی در تمام سطوح با مشارکت عمیق مردم جامعه و کمک به دولت ، و در نهایت ابزاری کنترلی برای جلوگیری از خود کامگی حاکمیت ها و شاخص شدن اندیشه های ناب و پاک "خواهیم بود .که اینهایی که بیان شد ضمن توجیه عقلی مساله ی انتظار برای حضور مصلح جهانی ، عملا جامعه را به دروازه های مدینه ی فاضله رسانیده است .و فقط باید برای ورود به آن توکل را معنا نمود .

حال با تاسیس نهادی به عنوان سازمان نظام رسانه ای چقدر به این مهم نزدیک شده ایم؟و آیا ماموریت پیدا و پنهان این سازمان تا چه اندازه ما را در مسیر رسیدن به اهدافی که بیان شد همراهی می کند ؟ تاسیس سازمانی با دخالت های دولتی و حاکمیتی و دور شدن از ابزارهای کنترلی انجمن های مردم نهاد تا چه اندازه اهدافی را که بیان کردیم پوشش خواهد داد ؟و سر آخر تهیه ی پیش نویس یک قانون ، کاری قانونی است ؟ آیا نباید از مسیر حقوقی و قانونی مثل ارائه ی طرح ها در قالب لوایح و از مسیر مسبوق به سابقه استفاده کرد؟

اینها بنظر اشکالات وارد به هدف و ماهیت تاسیس چنین سازمانی است که علی الاصول آنچه را تعریف کرده ، نمی تواند به خوبی ساماندهی نماید و نهادی وابسته خواهد بود که هرگز به آنچه برای تحقق جامعه ای پویا لازم است ما را نزدیک نخواهد نمود .

ما را برای مطالعه ی آنچه تصمیم به تاسیس آن گرفته اند دعوت می کنیم تا خود قضاوت نمایید.



http://www.rasaneh.org/NSite/FullStory/News/?Id=3236