دکتر سباستیان استراب، استادیار پزشکی پیشگیری در دانشگاه آلبرتا در کانادا و سرپرست این پژوهش گفت: «ما می‌دانیم که کمبود و ناکافی بودن ویتامین D در میان جمعیت بسیار شایع است. اکنون می‌توانیم بگوییم نوع شغل عامل مهمی در تعیین این موضوع است که فردی دچار کمبود ویتامین D شود یا نه.»

ویتامین D به‌طور طبیعی در برخی از غذاها یافت می‌شود و اغلب به شیر یا سایر فراورده‌های غنی‌شده افزوده می‌شود. قرار گرفتن پوست در معرض تابش نور خورشید نیز در بدن ویتامین D تولید می‌کند و برای همین است که به آن ویتامین نور آفتاب می‌گویند.

استراب و همکارانش در این پژوهش جدید، ۷۱ بررسی قبلاً منتشرشده را که شامل بیش از ۵۳۴۰۰ نفر ساکن نیمکره‌های شمالی و جنوبی می‌شد، بازبینی کردند.

این پژوهشگران دریافتند که کمبود ویتامین D در ۸۰ درصد کارکنان شیفتی - افرادی که در خارج از ساعات معمول ۹ صبح تا ۵ عصر کار می‌کنند- وجود دارد. بیش از سه‌چهارم کسانی که در محیط‌های بسته کار می‌کردند و ۷۲ درصد دانشجویان رشته‌های مراقبت بهداشتی هم کمبود ویتامین D داشتند.

حتی در میان کارکنان مراقبت بهداشتی میزان کمبود ویتامین D برحسب شغل متفاوت بود. رزیدنت‌های پزشکی در حال آموزش تخصصی که به داشتن ساعات کار طولانی معروف هستند، به‌احتمال بیشتری نسبت به پزشکان، پرستاران و سایر کارکنان مراقبت بهداشتی، با احتمال بیشتری دچار کمبود ویتامین D بودند.

از طرف دیگر، شمار بسیار اندکی از کارکنان در فضاهای بسته میزان کافی ویتامین D داشتند. به گفته این پژوهشگران گرچه ۹۱ درصد این کارکنان بنا به تعریف کمبود ویتامین D نداشتند، اما میزان‌های این ویتامین در آنان پایین‌تر از حد توصیه‌شده بود.

این ویتامین ضروری به بدن در جذب کلسیم کمک می‌کند که برای رشد استخوان و جلوگیری از پوکی استخوان لازم است. این ویتامین همچنین تقویت دستگاه ایمنی و کاهش التهاب هم نقش دارد.

سامانتا هلر از مرکز پزشکی دانشگاه نیویورک می‌گوید به‌علاوه کمبود ویتامین D با بیماری قلبی، برخی از انواع سرطان‌ها، مشکلات سلامت روانی، چاقی و اختلال کارکرد ایمنی ارتباط داده‌شده است.

به گفته هلر که متخصص ارشد تغذیه بالینی است،‌با توجه به استفاده گسترده از کرم‌های ضد آفتاب و محدود بودن زمان گذرانده شده در فضای آزاد، بدن افراد نمی‌تواند مقدار کافی ویتامین D تولید کند. به همین علت است که بسیاری از افراد نیاز به مصرف مکمل‌های ویتامین D دارند.

استراب گفت اینکه چقدر مقدار ویتامین D در روز باید دریافت کرد، موضوعی موردبحث بوده است. توصیه او مطابق با اداره مکمل‌های غذایی آمریکا است: ۶۰۰ واحد در روز برای افراد ۱ تا ۷۰ سال و ۸۰۰ واحد برای افراد در سن بالاتر.

هلر می‌گوید برخی از کارشناسان میزان‌های بالاتر دریافت ویتامین D را برای افرادی توصیه می‌کنند که در معرض خطر کمبود این ویتامین قرار دارند.

به گفته استراب، گرچه تابش نور آفتاب به پوست، راه طبیعی تولید این ویتامین D در بدن است، باید توجه داشت که قرار گرفتن بیش‌ازحد در معرض نور خورشید خطر سرطان پوست را افزایش می‌دهد. برای همین باید تعادل را دراین‌باره رعایت کرد.

این گزارش در ۲۱ ژوئن در ژورنال آنلاین BMC Public Health منتشر شد.

این نوع بررسی که فراتحلیل (متاآنالیز) نامیده می‌شود، داده‌های به‌دست‌آمده از بررسی‌های بسیار را با هم جمع می‌کند تا گرایش‌های مشابه در همه آن‌ها را شناسایی کنند. البته محدودیت‌هایی در این بررسی وجود دارد، چراکه داده‌ها به شیوه‌های متفاوت گردآوری شده‌اند. همچنین پژوهشگران متفاوت در بررسی‌های یکی شده ممکن است از تعریف‌های متفاوت برای کمبود ویتامین D استفاده کرده باشند.