به گزارش گروه علمی ایرنا این جاذب نانوکامپوزیتی قدرت جذب بالایی دارد و به کمک یک میدان مغناطیسی قابل جداسازی از محیط جذب و استفاده مجدد است.



آلودگی آب های سطحی و زیرزمینی یکی از نگرانی های مهم در سال های اخیر بوده است. یون های فلزات سنگین نظیر سرب، کادمیوم، کبالت، نیکل، مس و کروم نمونه های آشکاری از آلاینده های موجود در آب است که با توسعه سریع صنعت و افزایش جمعیت در حال افزایش است.



این یون ها زیست تخریب پذیر نیستند و به راحتی وارد چرخه غذایی و در نتیجه بدن جانداران می شوند. به این ترتیب آسیب های جدی و جبران ناپذیری را به محیط زیست، زندگی انسان ها و دیگر جانداران وارد می کنند.



راه حل پیشنهادی این محققان برای رفع این معضل، استفاده از فوق جاذب نانوکامپوزیتی یک پلیمر زیستی حاوی تیاکلیکس آرن است. تیاکلیکس آرن ترکیبی است که به علت وجود حفره و گروه های عاملی هیدروکسی قابلیت ترکیب شوندگی بالایی با کاتیون های سنگین دارد.



این نانوکامپوزیت با قیمتی ارزان و بازده بالا قابل تولید است. با استناد به آزمایش های صورت گرفته، قابلیت جذب این نانوکامپوزیت نسبت به نمونه های مشابه بالاتر است.



نتایج این طرح می تواند در تصفیه فاضلاب های شهری و صنعتی برای دستیابی به آب قابل شرب مفید باشد.



به گفته دکتر مسلم منصور لکورج، عضو هیات علمی دانشگاه مازندران، تاکنون روش های مختلفی برای حذف یون های فلزات سنگین از محلول آبی به کار رفته است. جذب سطحی یکی از معمول ترین روش ها برای حذف این مواد از آب است. همچنین از مزایای این روش، مقرون به صرفه بودن و کارایی بالای آن حتی در غلظت های پایین یون های فلزی است.



وی افزود: در این طرح نانوکامپوزیت سوپر پارامغناطیس زیستی از کیتوسان مغناطیسی عامل دار شده با تیاکلیکس آرن تهیه شده و به عنوان یک سوپرجاذب مغناطیسی قوی برای حذف آلاینده ها به کار رفته است.



نتایج حاکی از جذب فوق العاده خوب یون های فلزی از آب با استفاده از این نانوکامپوزیت و جداسازی جاذب پس از فرایند جذب با یک میدان مغناطیسی خارجی است.



نتایج این تحقیق که حاصل همکاری دکتر مسلم منصور لکورج، احسان نظرزاده زارع و فرشته حسن زاده است، در مجله Iranian Polymer Journal منتشر شده است.



علمی1834**1599