به گزارش خبرنگار مهر، بارها و بارها کمبود امکانات تئاتری از سوی هنرمندان، صاحبنظران و حتی مدیران تئاتری مطرح شده و گه‌گاه طرح‌ها و برنامه‌هایی برای برطرف کردن این کمبود ارائه شده‌اند اما نه آن طرح‌ها و برنامه‌ها اجرایی شده‌اند و نه هنرهای نمایشی ایران از کمبود امکانات رها شده است.



مجموعه تئاتر شهر که بعد از بازسازی سال 86 و لطمه‌هایی که بر اثر همین بازسازی غیر کارشناسانه دید، این روزها بار دیگر وارد فضاهای وهم‌آلود بازسازی شده و برای داشتن یا نداشتن سالن‌های خود در جنگ و ستیز است. در شرایطی که تئاتر از کمبود سالن‌های تئاتری رنج می‌برد، تئاتر شهر با دغدغه هنرمندان تئاتر در تلاش برای حفظ کارگاه نمایش است.



از آنجایی که مدیران و مسئولان هنری و تصمیم گیرندگان تئاتری طی سال‌های گذشته نشان دادند که در اکثر اوقات تصمیمات و اقداماتی که گرفته و انجام داده‌اند به نفع تئاتر و خانواده تئاتر تمام نشده، بهانه حفظ ایمنی بنای تئاتر شهر و امنیت مخاطب برای حذف یک یا 2 سالن نمایشی قلب تپنده تئاتر ایران، از نگرانی خانواده تئاتر کم نمی‌کند.



از سوی دیگر اداره برنامه‌های تئاتر که 4 سال پیش و با دستور مستقیم وزیر فرهنگ و ارشاد وقت قرار بود بازسازی و تجهیز شود، حتی زمین مجاور آن نیز خریداری و به فضای سالن تمرین گروه‌های تئاتری اضافه شود، این روزها ساختمان تخریب شده‌اش تبدیل به مکانی برای معتادان و خلافکاران شده است تا علاوه بر برهم زدن امنیت خانواده‌های ساکن در اطراف اداره تئاتر، سرانجامی تراژیک برای تنها مکان تمرین خانواده تئاتر باشد.



تالار مولوی نیز که یکی از سالن‌های مناسب تئاتر ایران بود، طی 2 سال اخیر حال و روز خوبی نداشته و اکثر اوقات را در تعطیلی به سر برده و چند ماهی است که تعطیل و به بهانه بازسازی تخریب شده است. 



درست است که بازسازی سالن‌های تئاتری امری لازم و ضروری است ولی با نگاهی به پرونده بازسازی‌های سالن‌های تئاتری، خوش‌بینی به مقوله بازسازی جای خود را به بدبینی و نگرانی نسبت به این اقدام داده است. چندی پیش زمزمه‌های تخریب و تغییر کاربری کارگاه دکور تالار وحدت که در پارکینگ این تالار واقع شده، مطرح شد. 



طبق گفتگوی مدیرعامل بنیاد فرهنگی و هنری رودکی با خبرگزاری مهر در آن زمان بررسی‌هایی در حال انجام بود تا در صورت امکان این کارگاه دکور به پلاتوهای تمرین و همچنین سالن برای اجرای تئاتر تغییر کاربری دهد که البته این بررسی‌ها به قطعیت اجرایی نرسیده بود.



اما بعد از گذشت بیش از یک ماه از موضوع مطرح شده، این روزها زمزمه‌هایی درباره تعطیلی و تخریب تالار حافظ در اردیبهشت‌ماه 94 به گوش می‌رسد. گویا بهانه این تعطیلی و تخریب هم ساخت چند سالن استاندارد نمایش و همچنین تمرین تئاتر است.



این در حالی است بعد از گذشت چند سال از ساخت تالار حافظ، مشکل آکوستیک این سالن نمایشی برطرف نشده است و صحبت از تخریب و ساخت سالن‌هایی جدید با توجه به روند طی شده برای رفع کمبودهای این فضای تئاتری، باز هم بر نگرانی خانواده تئاتر افزوده است.



مدیران و مسئولان هنری و تصمیم گیرنده تئاتر تا به حال به روند تصمیم گیری خود بدون دخالت دادن هنرمندان و صاحبنظران تئاتر درباره مسائل و موضوعات مختلف از جمله بازسازی امکانات محدود هنرهای نمایشی ایران، ادامه داده‌اند و این روند نگاه و چشم‌انداز مدیران را در قبال تئاتر زیر سؤال برده است.



باید دید که این روند تا کجا به صورت یکسویه و تنها از سوی مدیران و مسئولان هنری و تئاتری ادامه پیدا خواهد کرد و تا چه زمانی خانواده تئاتر ایران تنها باید نظاره‌گر شرایطی باشد که روز به روز وضعیت نامشخص‌تری را رقم خواهند زد.



با توجه به شرایط نامطلوب و نامحدودی که تئاتر دارد، خارج شدن حتی چند ماهه سالن‌های فعال تئاتری نظیر مجموعه تئاتر شهر، تالار مولوی، تالار حافظ و خانه نمایش اداره برنامه‌های تئاتر، فشار مضاعفی بر فعالیت دیگر سالن‌های موجود از جمله تالار وحدت و تماشاخانه ایرانشهر وارد می‌کند.



از سوی دیگر روابط میان شهرداری تهران و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز که هر 2 از متولیان فرهنگی و هنری کشور هستند، روابطی هم‌افزا نیستند. زیرا با وجود اینکه شهرداری تهران اقدام به ساخت 2 مجموعه تئاتری در منطقه خاوران و همچنین خیابان شریعتی کرده، هنوز این پروژه‌ها به سرانجام نرسیده و فعال نشده‌اند تا جای خالی چند ماهه سالن‌های تئاتری وزارت ارشاد که روند بازسازی را در پیش گرفته‌اند، پر کنند.