به‌گزارش ایسنا، ایران از ۸۶۵ کیلومتر ساحل دریای خزر برخوردار است لذا آثار سوء پسروی و پیشروی آب دریا از جمله خسارات مالی، جانی و آسیب جدی به اکوسیستم آبی می‌تواند بسیار نمایان‌گر باشد به‌طوری‌که در دهه ۷۰ با افزایش ۲.۵ متری سطح آب دریا مواجه شدیم که کشورهای منطقه بیش از ۱۵ هزار میلیارد ریال خسارت دیدند.

در همین راستا مرکز ملی مطالعات و تحقیقات دریای خزر برنامه‌های بلند مدت و کوتاه مدتی را برای وضعیت دریای خزر در نظر گرفته است که می‌توان به  ایجاد شبکه ایستگاه‌های اندازه‌گیری پارامترهای آب و هواشناسی دریایی و مؤلفه‌های اقیانوس شناسی دریای خزر در راستای تولید، جمع آوری، پردازش و ذخیره سازی داده‌ها، ایجاد تعامل کاری مشترک با کشورهای حاشیه دریای خزر بر اساس مصوبه مجلس، اعمال مدیریت مناطق ساحلی در راستای توسعه پایدار و شاخص‌های زیست محیطی و مهندسی سواحل، توسعه فعالیت های پژوهشی مرکز در سایر حوضه‌های دریایی کشور و ارائه خدمات مطالعاتی و تحقیقاتی، مشارکت و همکاری با سازمان های جهانی در خصوص مسائل دریای خزر اشاره کرد.

دریای خزر به عنوان بزرگترین آبگیر بسته جهان شناخته شده و این دریا دارای ۷ هزار کیلومتر ساحل و ۴۰۰ هزار کیلومتر مربع وسعت دارد که عمده آب آن از طریق رودخانه ولگا تأمین می شود و میزان شوری آب آن حدود ۱۲ گرم در لیتر بوده و قدمت این دریا بالغ بر ۱۰ میلیون سال است و با توجه به‌اینکه از ۱۲۰۰۰ سال قبل شاهد نوسانات دریا هستیم و این نوسانات همچنان ادامه دارد و لازم است که یک ساماندهی مناسب برای این مهم صورت بگیرد.

انتهای پیام