به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از پایگاه اطلاع رسانی سلول بنیادی، محققان دانشگاه مریلند دریافتند که ترکیب ایمپلنت و رویکرد ریز شکستی می تواند تا ۱۰ برابر موثرتر از ریز شکستگی به تنهایی باشد. ریز شکستگی به تنهایی در حال حاضر یک درمان استاندارد برای مشکلات ارتوپدی محسوب می شود.
با افزایش جمعیت مسن دنیا، موارد ابتلا به دردهای مفصلی نیز افزایش یافته است و این دردها معمولا ناشی از آسیب غضروف مفصلی بوده است.
در حال حاضر به دلیل این که این غضروف های مفصلی قادر به بازسازی و ترمیم نیستند و ایمپلنت های مورد استفاده نیز به خوبی با بافت غضروف طبیعی و از پیش موجود یکپارچه نمی شوند، درمان این آسیب دیدگی های مفصلی بسیار مشکل است.
یک رویکرد متداول در احیای غضروف استفاده از رویکردی موسوم به ریز شکست(microfracture) است که طی آن غضروف آسیب دیده برداشته باشد و سوراخ های کوچکی در استخوان و در جایگاه هایی که غضروف شان برداشته شده است ایجاد می شود. این سوراخ های کوچک رشد غضروف جدید را بوسیله شروع آزاد سازی سلول های بنیادی مزانشیمی موجود در استخوان تحریک می کند.
با این حال این روش به تنهایی منجر به تولید بافت های ضعیفی می شود که قابلیت و کیفیت غضروف طبیعی را ندارند، زیرا سلول های بنیادی مزانشیمی نمی توانند به راحتی به جایگاه آسیب بچسبند.
در مطالعه ای که در دانشگاه مریلند صورت گرفته است محققین سعی کرده اند کیفیت بافت بازسازی شده طی رویکرد ریز شکست را بوسیله تکوین داربست پرینت شده سه بعدی افزایش دهند. در این راستا آن ها یک داربست پرینت شده را تولدی کرد و سطح آن را با پوشاندن با اگریکان دارای عملکرد کردند تا جایگاه های اتصال مناسبی را برای سلول های آزادسازی شده از ریز شکستگی ها فراهم کنند.
تست این داربست در مدل های خرگوشی آسیب غضروفی نشان داد که داربست، سلول های بنیادی مزانشیمی و فاکتورهای رشد را به جایگاه های آسیب راهنمایی می کند و بازسازی غضروفی را تقویت می کند.
نتایج این مطالعه نشان داد که داربست های پرینت شده سه بعدی با پوشش اگریکان، بازسازی غضروفی را در مقایسه با استفاده از رویکرد ریز شکست به تنهایی تا ۱۰ برابر افزایش می دهد. اگریکان چسبندگی سلول ها به داربست را افزایش می دهد.
این داربست با یک رویکرد ریز شکست(microfracture) متداول ترکیب شده و روی خرگوش ها تست شده است.
