براساس گزارش گیزمگ، گروهی از محققان دانشگاه بافالو به تازگی ابزار بیومتریکی را ابداع کرده‌اند که می‌تواند ابعاد قلب فرد را برای بازکردن قفل گوشی یا ورود به رایانه ارزیابی کند.

رمزهای عبور با چنان سرعتی قدیمی شده‌اند که حتی دیگر می‌توان آنها را آثار باستانی قرن بیستم نامید. اکنون به نظر می‌آید سیستم‌های امنیتی بیومتریک آینده امنیت گوشی‌های موبایل و رایانه‌ها باشند و سیستم‌های شناسایی اثرانگشت، شبکیه و صورت تنها ابتدای راه است. درحال حاضر هرنوع نشانگر زیستی موجودی، به عنوان شکلی از سیستم امنیتی مورد بررسی قرار دارد.

از سیستم هویت‌یاب مبتنی بر بوی بدن گرفته تا اسکن رگ‌های دست و الگوی مغزی، بدن انسان مملو از نشانگرهای زیستی منحصر به فرد است که می‌توان از آنها برای شخصی‌سازی کردن رمزهای عبور بهره‌برداری کرد. در سال 2014 شرکتی به نام Nymi سیستم بیومتریکی جدید و مبتنی بر قلبی ابداع کرد که با استفاده از دستبندی می‌توانست امواج الکتروکاردیوگرام قلب انسان را شناسایی کند.

اکنون محققان دانشگاه بافالو نشانگر زیستی قلب را یک قدم به پیش برده‌اند و سیستمی ایجاد کرده‌اند که از رادار داپلری برای شناسایی شمل خاص قلب انسان استفاده می‌کند.

به گفته ونیائو ژو، محقق ارشد این پروژه،‌ هیچ دو انسانی روی زمین وجود ندارند که قلب‌هایی مشابه داشته باشند و شکل قلب انسان دچار تغییر نمی‌شود مگر اینکه وی به بیماری قلبی جدی مبتلا شود. این سیستم جدید در عرض هشت دقیقه می‌تواند ابعاد و ضربان قلب فرد را ارزیابی کرده و پس از آن به صورت لحظه‌ای حضور فرد را کنترل کند و به این شکل فرد می‌تواند بدون نیاز به تایید دوباره هویت تا زمانی که سیستم قلبش را شناسایی می‌کند، از دستگاه استفاده کند.

توانایی این سیستم در تایید هویت لحظه‌ای و پنهانی هویت فرد آن را نسبت به سیستم‌های تایید هویتی که فرد با یکبار ورود به آن دیگر نیازی به تایید هویت ندارد، ایمن‌تر می‌سازد. سیستم‌های اعتبار‌سنجی یک بار ورود به راحتی قابل نفوذند اما سیستمی که به صورت دائم درحال تایید هویت کاربر خود باشد را نمی‌توان به راحتی مختل ساخت.

محققان می‌گویند این سیستم راداری از نیروی بسیار کمی برخوردار است و هیچ خطری برای سلامت انسان ندارند زیرا قدرت سیگنال‌های آن بسیار پایین‌تر از سیگنال‌های وای-فای معمولی است. درواقع میزان تشعشعات این سیستم کمتر از یک درصد امواجی است که از گوشی‌های موبایل تابیده می‌شوند.

آزمایش این سیستم امنیتی جدید روی 78 داوطلب نشان داد سیستم از دقتی 98.61 درصدی برخوردار است و درصد خطای آن نیز 4.42 درصد برآورد شد. مرحله بعدی کوچک‌سازی فناوری است تا حدی که بتوان آن را درون صفحه‌کلید رایانه‌ها یا اسمارت‌فون‌ها کارگذاشت. این سیستم همچنین امکان رصد افراد را از فاصله 30 متری فراهم می‌آورد از این رو می‌توان از آن برای تشخیص هویت‌ در فرودگاه‌ها استفاده کرد.