به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ کلمات زبان فارسی، سیر تحولی را طی کرده است. در این میان، فارسی باستان به عنوان اولین دوره زبانی مطرح می‌شود. این دوره زبانی به قبل از میلاد مسیح بازمی‌گردد. خط ایرانیان در این دوره زبانی، خط میخی بود. این خط در زمان هخامنشیان به‌کار می‌رفت و از جمله آثار این دوره، می‌توان به کتیبه هخامنشیان اشاره کرد. این کتیبه ها را در تخت جمشید شیراز می‌توان دید. این خط تنها علاوه بر دوره هخامنشیان در دوره مادها نیز وجود داشت. از آثار به‌جای مانده از این دوران می‌توان از کتیبه‌های هگمتانه در همدان یاد کرد.

1- «تکنولوژیست»: معادل «فن آور» را برای این کلمه قرارداده‌اند. این کلمه از اسم و بن مضارع فعل «آوردن» ساخته شده است. کلمه «فن» در متون قدیم چون چهارمقاله نظامی عروضی دیده می‌شود. در این کتاب نظامی به بیان فنون مختلف از جمله طب می‌پردازد و مطالبی را پیرامون هر فن بیان می‌کند. فعل «آوردن» نیز در متون قدیم دیده می‌شود. در این متون انواع مختلف ماضی و مضارع این فعل دیده می‌شود. از جمله حافظ می‌گوید:

بیاور جام و صوفی را به پابازی و رقص آور

که از هر رقعه دلقش هزاران زر بیفشانی

این معادل در زبان امروز به‌کار می‌رفت اما این مسئله به معنای به‌کار نرفتن کلمه لاتین نیست. بلکه این کلمه نیز در زبان امروز به‌کار می‌رود.

2- «سی وی»: معادل «کارنامک» را برای آن ساخته‌اند. این کلمه از اسم و پسوند کاف تصغیر ساخته شده است. البته در اینجا مقصود از کاربرد این پسوند، بیان تصغیر است و برای مقاصد دیگری از جمله تحبیب و تخقیر به‌کار می‌رود. البته این معادل در زبان امروز به‌کار نمی‌رود و نمی‌توان کاربرد آن را در بین مردم مشاهده کرد. هرچند این کلمه لاتین نیز در زبان فارسی زیاد به‌کار نمی‌رود اما می‌توان کاربرد زیاد «رزومه» را در همین معنا دید. دلیل به‌کار نرفتن معادل فارسی این است که این معادل را مطابق مفهوم کلمه «سی وی» نمی‌دانند.

3- «سانسور»‌: معادل «بررسی» را برای این کلمه ساخته اند. این کلمه،کلمه‌ای رایج در زبان فارسی است که به عنوان معادل کلمه «سانسور» قرار داده شده است. این معادل در زبان امروز به‌کار می‌رود اما این کاربرد به معنای کلمه «سانسور» نیست. بلکه در مفهوم خاص کلمه به‌کار می‌رود. دلیل این امر به تفاوت مفهوم کلمه «سانسور» با معادل فارسی آن بازمی‌گردد.

انتهای پیام/