بیژن نفیسی در گفت‌وگو با ایسنا درباره عملکرد رسانه‌ها در قبال پرهیز از گسترش ناامیدی و ایجاد توقعات بی‌جا اظهار کرد: رسانه‌ها بازتابی از رویدادها را انتقال می‌دهند و اگر مشکلی در سطح جامعه باشد، رسانه‌ها مجبورند که واقعیت آن را بازتاب دهند اما اگر مشکلی در جامعه مطرح می‌شود، باید سعی شود که در کنار آن راه‌هایی برای رفع آن مشکل در رسانه‌ها گفته و همچنین مشارکت‌هایی که مخاطبان می‌توانند برای رفع آن مشکل داشته باشند، نشان داده شود.
او ادامه داد: اگر رسانه‌ها نکات منفی را می‌بینند، باید نکات مثبت که می‌تواند قدم‌هایی باشد تا مشکلات را حل کند هم دیده شود. درواقع این مساله کمک می‌کند که رسانه درباره خبری که ناامیدی ایجاد می‌کند، راه حلی بدهد تا جو ملایم‌تر شود و مخاطب احساس نکند که در بن‌بست قرار گرفته است.
این روزنامه‌نگار با تاکید بر اینکه رسانه‌ها باید واقعیت را بگویند، تصریح کرد: باید راه‌هایی را که در رسانه‌ها مطرح می‌شود، برویم تا مشکل برطرف شود. ممکن است مشکل اقتصادی وجود داشته باشد، به این معنا که کالایی گران می‌شود یا کمبودی در جامعه اتفاق می‌افتد، بنابراین باید با توجه به صحبت‌های کارشناسان و دست‌اندرکاران راه‌حل‌هایی برای مبارزه با گرانی و رفع کمبود به مردم آموزش داده شود. برای مثال اگر در رسانه همیشه گفته شود که آب نداریم یا کمبودی وجود دارد خود به خود ناامیدی را در سطح جامعه رواج می‌دهیم. اما در کنار آن باید راه‌هایی برای صرفه‌جویی ارائه شود. این راهکارها باعث می‌شود که احساس کنیم بن‌بست مطلقی وجود ندارد وگرنه رسانه نمی‌تواند در شرایطی که آب نداریم بگوید آب وضع خوبی دارد. این مساله حتی مردم را به مصرف تشویق می‌کند و خیال آن‌ها را آسوده خواهد کرد؛ بنابراین رسانه‌ها باید واقعیت‌ها را انعکاس دهند اما از اینکه مخاطب حس کند بن‌بستی وجود دارد، جلوگیری کنند و راهکار بدهند.
این مدرس ارتباطات با اشاره به وظیفه رسانه‌ها اظهار کرد: رسانه‌ها وظیفه دارند که مشکلات را ببیند و در کنار آن راهکار پیدا کنند در نتیجه کار درستی انجام می‌شود اما اگر فقط مشکل را در نظر بگیرند و راهکاری ارائه ندهند، ناامیدی رواج پیدا می‌کند.
این روزنامه‌نگار درباره عملکرد رسانه‌ها در قبال جلوگیری از توقعات بی‌جا خاطرنشان کرد: زمانی که مساله‌ای را بزرگ کنیم توقع در جامعه ایجاد می‌شود اما زمانی که سعی کنیم واقعیات موجود را به مردم انتقال دهیم خود به خود توقع در سطح امکانات خود را نشان خواهد داد؛ برای مثال زمانی که ذخایر مالی کمی داریم اگر بگوییم کمبودی وجود ندارد، مردم هم توقعشان بالا خواهد رفت؛ بنابراین واقعیت‌ها باید گفته شود.
نفیسی در پایان گفت: زمانی رسانه توقع ایجاد می‌کند که واقعیت موجود را انتقال ندهد؛ بنابراین اگر واقعیت را به جامعه بگوییم توقع هم در همان سطح خود را نشان می‌دهد و پایین‌تر می‌آید. اگر رسانه‌ای واقعیت را به مردم بگوید توقع بالا نمی‌رود مگر اینکه با مساله موجود غیرواقعی برخورد کند که البته به دلیل کثرت رسانه‌ها به سرعت مشخص خواهد شد. رسانه‌ها درباره یک مساله اتفاق نظر ندارند و یکی از محاسن همین است به دلیل اینکه خواننده دنبال واقعیت می‌رود. پس نمی‌توانیم بگوییم که رسانه‌ها به جو دامن می‌زنند چون آن‌ها یکسان به مسائل نگاه نمی‌کنند و این اختلاف نظر و سلیقه کمک می‌کند مخاطب واقعیت را درک کند.
انتهای پیام
