همانند بسیاری از مردم، من هم هرگز اسم شهر یینچوان را نشنیده بودم. اما مقامات چینی خیلی مشتاق بودند مرکز استان نینگشیا در شمال چین را به من نشان دهند چرا که این شهر را یک شگفتی فنی می‌دانند.  این شهر طرح اولیه‌ی "شهرهای هوشمند" است که قرار است بعدها در تمام مناطق شهری چین اعمال شود. اما این شهر سؤالات جدی در مورد حفظ حریم خصوصی ایجاد می‌کند.

در شهر یینچوان، صورتتان کارت اعتباری شماست. در اتوبوس‌های محلی، نرم‌افزار تشخیص چهره جای جعبه پرداخت کرایه را گرفته است. شبیه اثرانگشت که گوشی هوشمند را باز می‌کند؛ صورت مسافران نیز به ‌حساب‌های بانکی‌شان مرتبط است و مردم در هنگام سوارشدن به اتوبوس معطل پرداخت کرایه نمی‌شوند. 

سطل زباله‌های عمومی با انرژی خورشیدی کار می‌کنند و قابلیت فشرده کردن زباله تا پنج برابر ظرفیت خود را دارند. این منطقه که در درون شهر دیگری قرار دارد، به "آزمایشگاهی زنده" تبدیل‌شده است. زمانی که سطل زباله‌ها پر شدند، سیگنالی منتشر می‌کنند و معلوم می‌شود چه زمان باید آن‌ها را تخلیه کرد. 

خرید مواد غذایی نیز کاری قدیمی است. ساکنان شهر از طریق برنامه‌ای درگوشی‌های خود خرید می‌کنند. همچنین به جای اینکه در خانه منتظر رسیدنِ کالاهای فاسدشدنی شوند، می‌توانند از یخچال‌های هوشمند که در نقاط مرکزی واقع‌اند خرید کنند. 

در مرکز شهر، هولوگرام‌ها به جای انسان‌ها مردم را راهنمایی می‌کنند. تعدادی کد QR به‌صورت نقطه‌ای در دیوارهای شهر قرارگرفته که به سؤال‌های متداول مردم پاسخ می‌دهد و دیگر لازم نیست کسی در صف بایستد. برای مثال جویندگان کار کدها را اسکن می‌کنند تا درباره فرصت‌های شغلی اطلاعات سریعی دریافت کنند. 

هر تعاملی که ممکن است شهروندان با دولت داشته باشند، مانند کسب مجوز یا تجدید گذرنامه، در اینجا صورت می‌گیرد. بسیاری از فرآیندهایی که درگذشته نیاز به تعامل رودررو داشت، کاملاً به‌صورت آنلاین انجام می‌شوند. این روند شامل مراقبت‌های سلامت نیز می‌شود. سایت Haodaifu یک پورتال اینترنتی است که پزشکان را با بیماران مرتبط می‌کند و از راه دور به بیماران نسخه می‌دهد. این خدمات ازدحام بیش‌ازحد در بیمارستان‌ها را کاهش می‌دهد. 

یینچوان یکی از ۲۰۰ شهر آزمایشی در پروژه "شهر هوشمند" در چین است. دولت چین که سعی دارد تا سال ۲۰۵۰ نزدیک به ۲۵۰ میلیون شهروند از مناطق روستایی را به شهرها منتقل کند، مصمم است مناطق شهری را تا حد امکان کارآمد و مجهز به فناوری کند تا از پسِ چنین هجوم جمعیت گسترده‌ای برآید. 

یینچوان برای تثبیت موقعیتش به‌عنوان "شهری هوشمند"، دو سال است که میزبان کنفرانس‌های متمرکز شهر هوشمند شده است که امسال هزار نماینده از ۶۶ کشور مختلف به خود جذب کرد. 

در نگاه اول، ممکن است یینچوان بهترین انتخاب برای نمایندگی شهرهای هوشمند به نظر نرسد. جمعیت ۱.۵ میلیونی این شهر در مقایسه با پکن (۱۳ میلیون) و شانگهای (۲۴ میلیون) ناچیز است. آیا بهتر نیست که با هوشمند سازی را در شهرهای توسعه‌یافته اجرا کنیم که افراد بیشتری از آن سود می‌برند؟

"پیوا" این‌گونه فکر نمی‌کند. او می‌گوید: " مشکلات در این شهرها همین‌الان هم بسیار زیاد است. یک بوم خالی مانند یینچوان انعطاف‌پذیری بیشتری در پذیرش فن‌آوری‌های جدید و سپس جذب افرادی دارد که در صورت نبود این شهر، به پکن و شانگهای می‌رفتند."

برج‌های زیبا اما خالی زیادی در شهر وجود دارند. دکتر ایگور کالزادا استاد و مشاور ارشد برنامه‌های آینده شهری در دانشگاه آکسفورد می‌گوید: "این ساختمان‌های خالی برای شهروندان جدید ساخته‌شده‌اند. اول فناوری را تعبیه و سپس شهروندان را وارد شهر می‌کنند. اما او از این رویکرد راضی نیست.

"آن‌ها با این فرض عمل می‌کنند که تمام شهرها باید از پایه ساخته شوند و بدین ترتیب همه‌چیز از روز اول خوب خواهد بود. اما شهرها این‌گونه نیستند. آنچه در پنج سال آینده با آن روبرو خواهند بود ایجاد ارتباط میان رفتار شهروندان و فناوری است که به‌هیچ‌وجه کار آسانی نیست."