این افراد قابلیت الگو شدن دارند. اینها شجره طیبه ای هستند که اصلها ثابت و فرعها فی السماء، حیات طیبه ای دارند که به تداوم حیات جامعه‌ی خود منجر می شوند.

امسال نیز همچون سال گذشته در فکر برگزاری چهارمین همایش میراث علمی و فلسفی یکی دیگر از دانشمندان و مفاخر بزرگ فرهنگ و تمدن دوره‌ی اسلامی بودیم. به ترتیب در سالهای گذشته همایش خواجه نصیرالدین طوسی، غیاث الدین جمشید کاشانی و کوشیار گیلانی را در تهران، کاشان و رشت با حضور متخصصان و پژوهشگران داخلی و خارجی برگزار کردیم.

به قول عرفی شیرازی:

گر نخل وفا بر ندهد چشم تری هست

تا ریشه در آب است امید ثمری هست

در این اندیشه بودیم که با وجود کاستی ها و موانع مالی موجود چگونه همایش چهارم را برگزار کنیم. از پیش نام اثیرالدین ابهری در فهرست برنامه های پژوهشی میراث مکتوب بود. هفتصد و پنجاهمین سالگرد درگذشت وی، انگیزه‌ی انجام این کار را تقویت کرد، اما همچنان مردد و دودل در چگونگی تحقق این هدف بودیم.

در یکی از جلسات مقدماتی همایش که با حضور دکتر باقری به عنوان دبیر علمی و دکتر نجفقلی حبیبی به عنوان دبیر فلسفی همایش برگزار شد، به این جمع بندی رسیدیم که اگر دانشگاه تحصیلات تکمیلی علوم پایه زنجان که دکتر ثبوتی پایه گذار آن است قبول همکاری کنند، امید ثمری هست زیرا وجود امثال ایشان ریشه و پایه ای هستند که حیات علمی این کشور را موجب بقا و سرافرازی می شوند.

نخستین باری که این دانشمند گرانقدر را در میراث مکتوب زیارت کردم، (و الحق زیارت کردنی بودند)، امید زیادی به برگزاری همایش اثیر الدین پیدا کردم. اعتماد به نفس، فروتنی، خوشنامی و مردمداری، عشق به ایران و افتخار به خدمتگذاری به دانش در شخصیت ایشان متبلور و آشکار بود.

دکتر یوسف ثبوتی شخصیت کاریزماتیک مورد نظر بنده است. ایشان متولد شهریور ماه 1311، پیشکسوت علم نجوم در ایران، چهره ماندگار فیزیک و عضو فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران، مؤسس دانشگاه تحصیلات تکمیلی علوم پایه زنجان است که برای دو دهه متوالی ریاست این مرکز آموزش عالی را به عهده داشت. در سال 2000 میلادی به دلیل فعالیت ‌های مستمر علمی به دریافت مدال ویژه آکادمی علوم جهان نائل شد. دانشگاه علوم پایه 5 سال متوالی است که رتبه اول علمی کشور را احراز می کند. اکنون اساتید تربیت شده این دانشگاه در اغلب دانشگاه های کشور مثل شریف، تهران، علم و صنعت، امیرکبیر، شهید بهشتی، شیراز، اصفهان، ....مشغول خدمت هستند.

زنجانیها می گویند ما به دو یادگار ماندگار تاریخی و علمی شهر خود می بالیم، گنبد سلطانیه و دانشگاه تحصیلات تکمیلی علوم پایه. این دانشگاه بیش از یکصد عضو هیأت علمی و بیش از 1000 دانشجوی ارشد و دکتری دارد.

روش، منش و سلوک دکتر ثبوتی از وی انسانی شریف، محبوب، مردمدار، مهربان و خدوم در چشم استادان و دانشجویان و مردم زنجان ساخته است. پس از احداث این دانشگاه، وی پردیس جدید آن را ساخت و خانه شخصی اش را برای تکمیل ساختمانهای آن فروخت. از مردم نیکوکار شهر هزاران متر زمین گرفت و در آن درختان گردو کاشت و حاصل آن را سالهاست صرف هزینه های دانشگاه می کند. بخشهایی از بنای ساختمان و محوطه را به یاری دوستداران خود تکمیل کرد و نام آنها را در حیاط دانشگاه بر روی سنگی بزرگ درج کرد تا دیگران را با عمل نیک خیران دانش آشنا کند. این دانشگاه شاید در ایران تنها دانشگاهی است که در و دیوار و حفاظ و نرده و گزمه و حاجب ندارد. این است تفاوت یک مدیر فهیم و عاشق و دانا و دلسوز و مردمی با دهها مدیر دانشگاه دولتی و غیر دولتی که هر سال پذیرش دانشجوی ارشد و دکتری خود را دوچندان می کنند، بی آنکه زاد و توشه و منابع و مدرسان متخصص دانشگاه را در اختیار داشته باشند. اخیراً شنیدم که واحد دانشگاهی در یکی از شهرستان های کوچک،190 دانشجوی دکتری پذیرفته است!!

غرضم ازین گفته این بود که جامعه ما نیاز به شخصیتهای محبوب و مردمی و دلسوز دارد که به اتکای آنها مردم حاضرند فداکاری کنند و از مال و منال خود بگذرند تا دل محبوب خود را به دست آورند.

در آخرین جلسه ای که در دانشگاه تحصیلات تکمیلی زنجان با حضور دکتر ثبوتی، دکتر خالصی فرد رئیس دانشگاه و تنی چند از استادان و مدیران سیاسی و اجرایی و فرهنگی شهر و نیز صاحبان صنایع بخش خصوصی تشکیل شد، با کوجکترین اشارتی هریک خواسته این رادمرد محبوب القلوب را لبیک می گفتند و ما درحسرت داشتن چنیم مردانی غرق در اندیشه بودیم که چرا این جامعه چنین بزرگانی را در خود کمتر می پروراند.