براساس گزارش دانشگاه واشنگتن، علاوه بر این، فرشید گیلک و همکارش علی راس موفق شده‌اند با کمک گرفتن از ژن درمانی مولکول‌های ضد‌التهاب را در غضروف آزاد کنند تا به مقابله با آرتروز بپردازند. مقاله این تکنیک جدید که با همکاری میان دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن و شرکت درمانی Cytex در دارهام نیویورک ابداع شده‌است، در شماره 18 جولای نشریه معتبر Proceeding متعلق به آکادمی ملی علوم آمریکا منتشر شده‌است.ژ

این کشف روزی می‌تواند به جایگزینی برای جراحی تعویض مفصل لگن به ویژه در بیماران جوانتر تبدیل شود. پزشکان علاقه‌ای به انجام این نوع از جراحی‌ها در بیماران زیر 50 سال ندارند زیرا مفصل‌های مصنوعی معمولا کمتر از 20 سال عمر می‌کنند و جراحی دوباره برای جایگزینی مفصل مصنوعی می‌تواند استخوان‌ها را نابود کرده و خطر عفونت را افزایش دهد.

فرشید گیلک استاد جراحی اتوپدی در دانشگاه واشنگتن می‌گوید جراحی تعویض مفاصل آسیب‌دیده یا از کار افتاده بسیار دشوار است از این رو با استفاده از سلول‌های بنیادی بدن بیمار، شیوه‌ای برای بازسازی مفاصل متورم به واسطه رشد غضروف‌های جدید ابداع کرده‌ایم که با ترکیب آن با ژن‌درمانی و آزاد‌سازی مولکول‌های ضد‌التهابی، می‌توان آرتروز را مهار کرد. امید می‌رود با استفاده از این تکنیک بتوان از جراحی تعویض مفصل جلوگیری کرده و یا دست کم تا حد امکان آن را به تاخیر انداخت.

در این تکنیک از یک چارچوب سه‌بعدی تجزیه‌پذیر ترکیبی که گیلک و همکارانش آن را ایجاد کرده‌اند استفاده می‌شود. این چارچوب به شکل مفصل بیمار قالب‌گیری شده و از غضروف‌هایی که با استفاده از سلول‌های بنیادی به دست آمده از چربی‌های پوست بیمار کشت داده شده‌اند،‌ پوشانده می‌شود. سپس می‌توان این چارچوب پوششی را به سطح مفصل متورم لگن متصل کرد. بازسازی سطح مفصل لگن با استفاده از بافت زنده با هدف کاهش درد ناشی از آرتروز و حذف یا به تاخیر انداختن جراحی تعویض مفصل انجام می‌گیرد.

علاوه بر این با تزریق ژن به درون این غضروف تازه رشد کرده و فعالسازی این ژن با استفاده از دارو می‌توان زمینه آزادسازی مولکول‌های ضد‌التهاب را فراهم کرد. به گفته گیلک زمانی که مشکل تنها التهاب باشد،‌ می‌توان با تجویز داروهایی خاص این ژن‌ها را فعال ساخت تا از شدت التهاب موجود در مفصل کاست و با توقف استفاده از داروها،‌ ژن‌ها غیرفعال می‌شوند.

به گفته گیلک، ژن‌درمانی از اهمیت زیادی برخوردار است زیرا زمانی که تعداد مولکول‌های التهابی در مفصل بالا می‌رود،‌غضروف تخریب شده و درد افزایش پیدا می‌کند.

چارچوب لایه غضروفی با استفاده از تکنیک بافتی ساخته شده‌است که ساختار و ویژگی‌های مشابه غضروف طبیعی را به بافت نهایی می‌بخشد. این قالب در نتیجه بافت بیش از 600 دسته فیبر قابل تجزیه به یکدیگر ایجاد شده‌است تا نسجی کاربردی با ویژگی‌هایی مشابه با غضروف طبیعی ایجاد شود. این بافت از مقاومت کافی برای تحمل 10 برابر وزن بدن بیمار برخوردار است.