سرنوشت قوم لوط در آیات سوره هود و مرز‌های رحمت الهی

خدا در آیات ۷۲ تا ۸۱ سوره مبارکه هود به ماجرای فرزنددار شدن ابراهیم نبی و همچنین به نابودی قومی منحرف به نام لوط اشاره می‌کند که پیامبرشان امیدی بر پیروزی و غلبه بر آنها نداشت اما خداوند با امدادهای غیبی به یاری اش آمد.

بهت همسر ابراهیم از رحمتی که شامل حالش شد

در آیه ۷۲، می‌فرماید که ساره همسر حضرت ابراهیم (ع) با شنیدن خبر فرزنددار شدن، با تعجب می‌گوید: «آیا من در این سن و با وجود شوهرم که پیر شده، فرزندی می‌آورم؟» این واکنش طبیعی انسانی در برابر وعده‌ای الهی بود، اما فرشتگان در پاسخ، رحمت خدا را یادآوری می‌کنند و می‌گویند: «آیا از رحمت خدا تعجب می‌کنی؟»

سپس می‌فرماید که پس از اینکه این مژده به ابراهیم(ع) رسید با ما به گفت‌وگو درباره قوم لوط پرداخت. گفت‌وگوی ابراهیم درباره قوم لوط از روی دلسوزی بود اما خداوند فرمود که از این خواسته بگذر زیرا زمان عذاب این قوم فرا رسیده است.

اینجا درس دشمن‌شناسی و مرزگذاری شفقت روشن می‌شود. حتی ابراهیم که خلیل‌الله بود، وقتی حقیقت فساد و انکار قوم لوط را دید، پذیرفت که آن‌ها دیگر سزاوار رحمت نیستند.

ورود فرشتگان به شهر گناه

در آیات ۷۷ تا ۷۹، فرشتگان به شکل مردانی زیبا به خانه‌ لوط وارد می‌شوند. قوم فاسد که به هم‌جنس‌گرایی دچار بودند، از حضور این مهمانان مطلع می‌شوند و با نیت شرورانه به سمت خانه‌ حضرت لوط می‌آیند. حضرت لوط بسیار ناراحت می‌شود و به آنان می‌گوید که ای قوم، این دختران من برای ازدواج، مناسب هستند، به آنها روی آورید، منظور لوط نبی این است که به ازدواج و امر حلال روی آورید، سپس می‌فرماید که از خدا بترسید و مرا نزد مهمانانم رسوا نکنید.

پاسخ قوم اما بسیار زننده است: «تو خوب می‌دانی ما به دخترانت کاری نداریم!» این آیات نشان می‌دهد که فساد جنسی، اگر تبدیل به فرهنگ عمومی شود، حتی هشدار پیامبران هم بر دل مردم نمی‌نشیند.

نقطه اوج انحطاط اخلاقی قوم لوط

در آیه ۸۰، حضرت لوط از شدت ناراحتی می‌گوید: «ای کاش نیرویی داشتم یا به پشتیبانی استوار پناه می‌بردم!» این جمله نشان می‌دهد که او به نهایت استیصال رسیده است؛ چراکه تمام تلاش‌های فرهنگی، تبلیغی و اخلاقی‌اش به نتیجه نرسیده و فساد به اوج رسیده است. از طرفی هم توان جنگ و مقابله با آنها را ندارد.

پایان هشدارها، آغاز عذاب

در آیه ۸۱، فرشتگان هویت خود را برای لوط آشکار می‌کنند و می‌گویند: «ما فرستادگان پروردگار تو هستیم. این قوم به تو دست نخواهند یافت. تو خانواده‌ات را در دل شب بیرون ببر، جز همسر تو که اهل گناه است و در عذاب باقی خواهد ماند.» این آیه نشان می‌دهد که فرصت توبه و نجات، حد و مرز دارد و وقتی فساد به اوج برسد، مجازات الهی حتمی است.

وقتی فساد، فرصت‌ها را می‌سوزاند

در این آیات، جلوه‌هایی از رحمت خدا (در تولد اسحاق)، حلم انبیا (در شفاعت ابراهیم)، و شدت عذاب الهی (در سرنوشت قوم لوط) را در کنار هم می‌بینیم. قوم لوط به جایی رسید که دیگر لیاقت توبه و هدایت را از دست داد. اینها درسی که برای همه زمان‌هاست، یعنی وقتی فساد فرهنگی و جنسی نهادینه شود، سقوط تمدنی و عذاب الهی، اجتناب‌ناپذیر است.

منبع: پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ