به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، هزینه ساخت و تولید این باتری مایع نصف باتری‌های لیتیومی است. این سوخت الکتریکی قابل شارژ موسوم به «نانوالکتروسوخت‌های» شرکت این فلویت که در انواع وسایل نقلیه و هواپیماها قابل استفاده است، جایگزینی برای باتری‌های لیتیومی فعلی است که معایب آنها را نداشته و دارای مزایای متعددی نیز هست.
این باتری‌ها معمولاً دارای دو نوع مایع شیمیایی هستند که بر روی دو طرف یک غشای تبادل یونی پمپاژ می‌شوند تا جریان الکتریکی ایجاد کنند. چگالی انرژی این باتری‌ها تا به حال کم بوده، زیرا مقدار زیادی از مواد باتری قبل از ته نشین شدن در مخزن در مایعات حل و بی اثر می‌شوند.
برای حل این مشکل از نانوذرات جامد بی نهایت ریز متشکل از اکسید فلز فعال معلق و نه حل شده در مایعات استفاده شده و حرکت تصادفی این ذرات برای جلوگیری از ته نشین شدن آنها در کف مخزن باتری کافی است. در نتیجه چگالی انرژی این باتری‌ها و توان ذخیره سازی نیروی آنها افزایش می‌یابد.
در این باتری مایعات آنولیت و کاتولیت در دو طرف غشای تبادل یونی از کنار یکدیگر عبور می‌کنند تا جریان برق تولید شود. این سیستم به چهار مخزن برای سوخت‌های مصرف شده و مصرف نشده نیاز دارد و زمانی که برق به سیستم برگشت داده می‌شود به صورت معکوس کار می‌کند.
این باتری‌ها غیرقابل اشتعال و غیر قابل انفجار هستند و اگر روی آتش ریخته شوند، آن را خاموش می‌کنند. این باتری‌ها در دمای بین -۴۰ تا ۸۰ درجه سانتیگراد بدون مشکل کار می‌کنند. در تولید این باتری‌ها از لیتیوم، فلزات سنگین یا مواد معدنی کمیاب زمین استفاده نشده که هزینه تولید آنها را بسیار کاهش می‌دهد. ظرفیت شارژ این باتری‌ها هم ۲۳ درصد بیشتر از باتری‌های لیتیومی است.
