یک پدیده عجیب: قمر‌های کوچک جدا شده از ماه، دور زمین می‌چرخند

باشگاه خبرنگاران جوان؛ جواد فراهانی - یک مطالعه جدید نشان داده است که قطعات کوچک ماه ممکن است قبل از ادامه سفر خود به دور خورشید، برای مدت کوتاهی به دور زمین بچرخند.

این اجرام کوچک که «ماه‌های کوچک» نامیده می‌شوند، به دلیل اندازه کوچک و سرعت بالای‌شان که مشاهده آنها را دشوار می‌کند، چالش مهمی برای ستاره‌شناسان ایجاد می‌کنند.

هنگامی که شهاب‌سنگ‌ها با سطح ماه برخورد می‌کنند، قطعاتی با اندازه‌های مختلف را به فضا پرتاب می‌کنند. بیشتر این قطعات بزرگتر از دو متر نیستند و با سرعت بالا حرکت می‌کنند. در حالی که خورشید به دلیل گرانش قوی خود بیشتر این مواد را جذب می‌کند، برخی از قطعات ممکن است منحرف شوند و قبل از بازگشت به مدار خورشید، به طور موقت در مدار زمین قرار گیرند.

در سال ۲۰۱۶، تلسکوپ Pan-STARRS1 در هاوایی یک جسم عجیب به نام «کامو اولیوا» را مشاهده کرد. پس از مطالعات عمیق، مشخص شد که این جسم در واقع تکه‌ای از ماه است که میلیون‌ها سال پیش در نتیجه یک برخورد کیهانی که منجر به تشکیل دهانه جیوردانو برونو در سطح ماه شد، جدا شده است. این کشف هیجان‌انگیز دانشمندان را بر آن داشت تا درک خود از منشأ قمر‌های کوچک را مورد بازنگری قرار دهند.

با استفاده از مدل‌های شبیه‌سازی کامپیوتری پیشرفته، تیم تحقیقاتی توانست تخمین بزند که در هر زمان معین، چه تعداد از این قمر‌های کوچک می‌توانند در حال چرخش به دور زمین باشند.

نتایج نشان می‌دهد که تقریباً شش یا هفت عدد از این قمر‌های کوچک در هر لحظه وجود دارد، اگرچه این اجرام دائماً در حال تغییر هستند. به طور متوسط، هر قمر کوچک حدود نه ماه طول می‌کشد تا قبل از عزیمت به اعماق فضا، یک مدار به دور زمین را تکمیل کند.

با این حال، دانشمندان هشدار می‌دهند که این تخمین‌ها به دلیل عوامل ناشناخته بسیاری هنوز دقیق نیستند. اندازه کوچک و سرعت بالای این اجرام، تشخیص آنها را حتی با قدرتمندترین تلسکوپ‌های مدرن دشوار می‌کند.  

هنگام عکاسی، این اجرام به دلیل حرکت سریع‌شان به جای نقاط واضح، به صورت خطوط طولانی ظاهر می‌شوند و شناسایی آنها توسط برنامه‌های کامپیوتری دشوار است.

با وجود این چالش‌ها، دانشمندان فرصت‌های امیدوارکننده‌ای را در مطالعه این قمر‌های کوچک می‌بینند. در عمل، این اجرام می‌توانند اهداف ایده‌آلی برای ماموریت‌های فضایی آینده باشند، زیرا برای رسیدن به آنها به سوخت کمتری نسبت به سفر به سیارک‌های دوردست نیاز است.  

مطالعه آنها همچنین می‌تواند اطلاعات ارزشمندی در مورد تاریخ و شکل‌گیری ماه ارائه دهد و همچنین به ما در درک بهتر اثرات برخورد‌های کیهانی که منظومه شمسی ما را شکل داده‌اند، کمک کند.

منبع: Space.com