نشست پرسش‌وپاسخ فیلم «۱۹۶۸» / تخیل در سینمای ایران از بین رفته است

نشست پرسش و پاسخ فیلم سینمایی «۱۹۶۸» با حضور امیرمهدی پوروزیری (کارگردان)، ایرج محمدی (تهیه‌کننده)، داوود گنجوی (نویسنده)، سعید براتی (مدیر فیلم‌برداری)، حمید نجفی راد (تدوینگر)، امیر نوروزی، پادینا کیانی و امیراحمد قزوینی (بازیگران) فیلم در برج میلاد برگزار شد.

 ایرج محمدی تهیه‌کننده در ابتدای این نشست بیان کرد: از مرحوم سیف‌الله داد و برادر بزرگترم یاد می‌کنم که اولین فیلم‌های سینمایی ایران درباره اشغال فلسطین را کار کردند و ما پیرو بزرگان، چنین قدمی برداشتیم.

 پوروزیری گفت: ما یک روایت دوار داریم و تنها شروع و پایان فیلم با فوتبال است، باید انتظار دیدن فیلم ملی داشته باشید نه فیلم فوتبالی.

 پادینا کیانی بازیگر این فیلم نیز بیان کرد: واقعیت امر این است که ثانیه به ثانیه این مسیر بازیگری را طی می‌کنم و از آن لذت می‌برم، شرایط کار در این فیلم بسیار سخت و رسیدن به چنین نقشی چالش‌برانگیز بود.

 امیر نوروزی یکی دیگر از بازیگران این فیلم مطرح کرد: این نقش برای من بسیار دور بود. نسبت دور باشخصیت خود من و این باعث شد روی من تأثیر بگذارد. ولی فیلم می‌توانست خیلی‌خیلی بهتر شود و عجله برای رسیدن به فجر باعث شد آن چیزی که باید اتفاق نیفتد.

 حمید نجفی راد تدوینگر این فیلم توضیح داد: بحث‌های این چنینی را سر میز مونتاژ هم داشته‌ایم، و من از فیلم راضی هستم، چرا که مدل متفاوتی در ارائه دارد. شاید اگر وقت بیشتری داشتیم می‌توانستیم کارهای بیشتری روی آن انجام دهیم. ازآنجایی‌که به مستند نزدیک است، این را می‌دانم فیلم لبه تیغی است و پای آن می‌ایستم.

 داوود گنجوی نویسنده این اثر درباره کار خود در این فیلم اظهار کرد: طرح این فیلمنامه را جواد کتابی نوشته و من در ادامه به گروه اضافه شده‌ام. شاید بیش از ده بار آن را بازنویسی کردیم تا به نسخه نهایی رسیدیم. این نوع کارها این نکته را دارند که ممکن است در دام شعارزدگی بیفتند و باید حد وسط را نگه داریم. این فیلم درباره اتفاقی است که می‌توانست رخ بدهد.

 پوروزیری گفت: رویکرد ما پرداختن به حرف‌های ایدئولوژیک به‌دوراز کلیشه‌ها است. چند دوست که پای‌کار شما بایستند مهم‌ترین الزامات برای ساخت یک فیلم است. ساختن فیلم پرتره از شهید بزرگوار عافیت‌طلبانه است و فیلم نافرمی متفاوت دارد و به هیچ اثری شباهت ندارد.

 وی ادامه داد: این فیلم ملی است و همگرایی ملی دارد که اسرائیلی‌ها حتی آن را باور نداشتند.

 گنجوی درباره این فیلمنامه توضیح داد: فیلم در سال ۱۳۴۷ اتفاق افتاده و درباره یک گروه کوچک صحبت می‌کنیم که قهرمان ما با مسئله شخصی طرف است. این آدم از مبارزه کنار کشیده و بهانه‌ای پیدا می‌شود تا بازگردد و زورش نمی‌رسد و شکست می‌خورد.

 سعید براتی مدیر فیلم‌برداری این فیلم گفت: دهه چهل در ایران به‌شدت پررنگ و زیباست. این دهه را در تهران و شهرک غزالی نداریم و محمد برادران بسیار به ما کمک کرد و توانستیم آن دهه را در حد بضاعت خود پیش ببریم. تلاش کردم با نورپردازی مناسب در ایجاد حال و هوای درست قصه کمک کنم.

 امیراحمد قزوینی بیان کرد: شخصیتی که در فیلم داشتم بسیار جذاب بود و واقعاً داشتن پارتنر خوب نعمت است و حضور تک‌تک عزیزان باعث شد من هم بتوانم نقش خود را به‌خوبی ایفا کنم.

 ایرج محمدی تهیه‌کننده این فیلم توضیح داد: کانسپت اصلی یک اثر برای من مهم است، اینکه چه حرفی می‌خواهد بزند. من راضی بودم که به تکلیف خود عمل کرده‌ام. در دفاع مقدس ما هم پیروزی داشتیم و هم شکست خورده‌ایم. فکر می‌کنم از این منظر می‌توان فیلم را تحلیل کرد. با درایت‌های همه عوامل فیلم جسورانه‌ای بود که در چندین سال اخیر ساخته شده است.

 امیرمهدی پوروزیری گفت: دوست دارم در پایان این نکته را بگویم که با برخی اظهارنظرها و کارها سینمای ایران را به سمتی برده‌اند که دیگر تخیل جایی در آن ندارد.

منبع: فیلم فجر