به گزارش ایسنا و به نقل از رویترز، آندره آ لوانگراث استادیار دانشگاه آیووا به NPR گفت: این بسیار متضاد است ولی می دانیم دارندگان مدال نقره عملکرد بهتری نسبه به نفرات سوم داشتند ولی ما دریافتیم که برندگان مدال برنز پس از المپیک شادی بیشتری نشان می دهند تا کسانی که دوم می شوند. البته دارنده مدال طلا خوشبخت ترین این افراد هستند.
این پدیده برای اولین بار در سال ۱۹۹۵ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت اما لوانگراث و همکارانش، بیل هدگاک از دانشگاه مینه سوتا و ریلن وبستر می خواستند بفهمند که آیا هنوز هم این پدیده صادق است؟
آنچه آنها به دست آوردند این نظریه است که این ورزشکاران کلاس جهانی در حال مقایسه پیروزی های خود از طریق استانداردهای مختلف مقایسه هستند.
لانگرات توضیح داد: "مدال آوران نقره تمایل دارند به مدال طلا فکر کنند و خود را با آن مقایسه کنند. بنابراین آنها فکر می کنند شاید اگر فقط کاری متفاوت انجام می دادند می توانستند آن مدال طلا را به دست آورند. این نوع تفکر می تواند به ویژه زمانی فراگیر شود که دو موقعیت بالا را با چند ثانیه تقریباً نامحسوس از هم جدا کنیم.
اما دارنده مدال برنز در واقع یک مقایسه نزولی انجام می دهد و فکر می کند حداقل من نفر چهارم نیستم. حداقل من آن شخصی نیستم که حتی مدال هم نگرفته.
این یافته ها توسط انجمن روانشناسی آمریکا منتشر شده است.
لوانگراث و تیمش پس از تهیه پایگاه داده ای از عکس های برندگان روی سکو از پنج بازی گذشته المپیک که مربوط به سال ۲۰۰۰ به بعد است توضیحاتی را ارائه کردند. سپس آنها تصاویر را از طریق نرم افزاری طراحی کردند که برای خواندن نشانگرهای صورت طراحی شده است که می تواند تفاوت را تشخیص دهد. بین کسی که برای پوشاندن ناامیدی خود لبخند زده است و کسی که واقعاً لبخند می زند.
انتهای پیام
