نقد فیلم «گوزن‌های اتوبان»/ سطحی‌نگری در روایت بحران‌های اجتماعی

باشگاه خبرنگاران جوان؛ علی محسنی - مسعود کارگر گفت: «گوزن‌های اتوبان» از پرداخت عمیق به مسائل روان‌شناختی و جامعه‌شناختی بازمانده است.

نقدی بر ایده فیلم

کارگر در این گفت‌وگو گفت: «ایده‌ی فیلم کهنه است و در سال‌های اخیر نمونه‌های مشابه آن در تلویزیون و سینما بارها ساخته شده است. اما متأسفانه «گوزن‌های اتوبان» فراتر از یک ژست ظاهری نمی‌رود و تحلیل دقیقی از بحران‌های شخصیت اصلی ارائه نمی‌دهد.» او تأکید کرد که فیلم صرفاً به نمایش سطحی مشکلات زندگی یک بلاگر مشهور می‌پردازد، بدون اینکه وارد جنبه‌های عمیق‌تر روان‌شناختی و جامعه‌شناختی آن شود.  فقدان تعلیق و روایت قوی

به گفته‌ی این منتقد، فیلم فاقد یک گره داستانی محکم و تعلیق تأثیرگذار است. کارگر اظهار داشت: «داستان فیلم بر اساس موقعیت‌های کلیشه‌ای پیش می‌رود و حتی در مواردی که می‌توانست با بهره‌گیری از چهره‌های سرشناس تأثیرگذار باشد، باز هم نتوانسته است هویتی مستقل برای خود بسازد. اگر بازیگران مطرح در این فیلم حضور نداشتند، احتمالاً به سرنوشت بسیاری از آثار فراموش‌شده‌ی سینما و نمایش خانگی دچار می‌شد.»  

انتقاد از بازی‌ها و نامزدی‌ها

کارگر همچنین به بازی نوید پورفرج اشاره کرد و گفت: «اگرچه برخی این بازی را متفاوت ارزیابی کرده‌اند، اما درخشش ویژه‌ای در آن دیده نمی‌شود که بتوان آن را اثری شاخص دانست.» او همچنین درباره‌ی نامزدی‌های فیلم در جشنواره فجر اظهار داشت که به نظرش برخی از این انتخاب‌ها تحت تأثیر ملاحظات خاصی بوده‌اند و نه بر اساس شاخص‌های فنی و سینمایی.  

نقد جشنواره فجر و تأثیر سیاست‌گذاری‌ها

این منتقد در بخش دیگری از صحبت‌هایش، انتقاداتی را متوجه نحوه داوری جشنواره فجر کرد و گفت: «مشکل جشنواره‌های سینمایی ایران این است که تصمیم‌گیری‌های آن تحت تأثیر تغییرات مدیریتی و سلیقه‌ای قرار دارد. برخلاف جشنواره‌های معتبر جهانی که داوران آن از میان متخصصان و سینماگران مستقل انتخاب می‌شوند، در جشنواره فجر هر سال با تغییر مدیریت‌ها، سیاست‌گذاری‌ها و معیارهای داوری هم تغییر می‌کنند.»   

کارگر در پایان تصریح کرد که جشنواره فیلم فجر به جای آنکه بستری برای تعیین مسیر سینمای ایران باشد، بیشتر به یک دورهمی برای اهالی سینما، رسانه و منتقدان تبدیل شده است. او تأکید کرد که اگر نقدهای رسانه‌ای و تحلیل‌های سینمایی نتوانند تغییری در روند انتخاب آثار و سیاست‌گذاری‌های سینمایی ایجاد کنند، جشنواره‌ها به مرور اعتبار خود را از دست خواهند داد.