غزه در لبه پرتگاه: رقص دیوانگی صهیونیسم بر ویرانه‌های انسانیت

باشگاه خبرنگاران جوان؛ مهسا حنیفه - غزه، این زخم باز خاورمیانه، در سایه بمباران‌های بی‌امان و محاصره‌ای خفقان‌آور، نه‌تنها در حال از دست دادن زیرساخت‌هایش است، بلکه هویت و آینده‌اش نیز در معرض نابودی قرار دارد. فیلیپ لازارینی، کمیسر کل آنروا، هشدار داده که این سرزمین در حال تبدیل شدن به بیابانی غیرقابل سکونت است، جایی که کودکان از گرسنگی رنج می‌برند و خانواده‌ها در وحشت آوارگی روزگار می‌گذرانند.

غزه در آتش: رقص مرگ بر ویرانه‌های امید

غزه امروز نه یک شهر، که میدان آزمایش استراتژی‌های ویرانگری است که زندگی را از ریشه می‌خشکاند. برج النور، که روزگاری نماد مقاومت ساکنانش بود، حالا به تلی از خاکستر تبدیل شده است. سه مدرسه در اردوگاه الشاطئ، پناهگاه هزاران آواره، با خاک یکسان شده‌اند. این تخریب‌ها، که با بمب‌های سنگین انجام می‌شود، تنها بخشی از یک طرح بزرگ‌تر به نظر می‌رسد: خالی کردن غزه از ساکنانش.

محمود بصل، سخنگوی دفاع مدنی غزه، گزارش داده که در تنها ۲۴ ساعت، بیش از ۶۰۰۰ نفر بی‌سرپناه شده‌اند. این اعداد نه‌تنها آماری سرد، بلکه فریادی خاموش از مردمی است که زیر بار محاصره و بمباران، در جست‌وجوی بقا هستند.

گرسنگی، سلاح نامرئی: وقتی کودکان قربانی می‌شوند

گزارش‌های یونیسف نشان می‌دهد که بیش از ۷۰ درصد کودکان غزه با سوءتغذیه شدید دست‌وپنجه نرم می‌کنند، و این آمار با شتابی ترسناک رو به افزایش است. گرسنگی در غزه دیگر یک مشکل نیست؛ سلاحی است که آینده یک نسل را هدف گرفته است. خانواده‌ها، که بار‌ها آواره شده‌اند، در چادر‌هایی زندگی می‌کنند که خود هدف حملات هوایی قرار می‌گیرند. حمله بامدادی به چادر‌های آوارگان در دیرالبلح، که به شهادت دست‌کم شش نفر، از جمله زنان و کودکان، منجر شد، نشان می‌دهد که هیچ نقطه‌ای در غزه امن نیست. این چرخه خشونت، که با محاصره‌ای غیرانسانی تکمیل شده، غزه را به زندانی تبدیل کرده که در آن مرگ، تنها همدم ساکنان است.

بازی خطرناک تل‌آویو: قماری که همه بازنده‌اند

در سوی دیگر این معادله، رژیم صهیونیستی در مسیری گام برمی‌دارد که حتی حامیانش را به وحشت انداخته است. اعلام کل نوار غزه به‌عنوان "منطقه قرمز" و درخواست تخلیه فوری ساکنان، در کنار ادعای وجود "مناطق سبز بشردوستانه"، پارادوکسیکال به نظر می‌رسد وقتی می‌بینیم همین مناطق به‌اصطلاح امن نیز بمباران می‌شوند.

استراتژی نتانیاهو برای اشغال کامل غزه که با فراخوان ده‌ها هزار نیروی ذخیره همراه شده، از سوی چهره‌هایی مانند نفتالی بنت و بنی گانتز به‌عنوان "قماری دیوانه‌وار" نقد شده است. این سیاست نه‌تنها مقاومت فلسطینی را تضعیف نکرده، بلکه به انزوای جهانی رژیم صهیونیستی و شکاف‌های عمیق داخلی در تل‌آویو دامن زده است.

خودزنی در اوج جنون: آیا رژیم صهیونیستی در حال فروپاشی است؟

نتانیاهو و کابینه‌اش، که برخی روان‌شناسان سیاسی رفتارشان را به مازوخیسم تشبیه کرده‌اند، در مسیری گام برمی‌دارند که موجودیت خودشان را تهدید می‌کند. حمله به نشست سران حماس در دوحه، که به گزارش الجزیره نشانه‌ای از "عدم تعادل روانی" تصمیم‌گیران صهیونیست بود، تنها یکی از نمود‌های این خودزنی است. جامعه‌شناسان صهیونیست هشدار می‌دهند که "نفرت داخلی" در حال تبدیل شدن به محور اصلی جامعه اسرائیل پس از جنگ است. این نفرت، همراه با ناکامی‌های نظامی و فشار‌های بین‌المللی، رژیم صهیونیستی را به لبه پرتگاه برده است.

اعتماد عمومی به نهاد‌های نظامی و سیاسی در تل‌آویو به پایین‌ترین سطح در دهه‌های اخیر رسیده است. این بحران درونی، شاید بیش از هر دشمن خارجی، موجودیت رژیم را تهدید می‌کند.

آینده‌ای در مه: غزه و جهانی که تماشاگر است

غزه در آستانه فروپاشی کامل است، اما این فروپاشی تنها به این سرزمین محدود نمی‌شود. اگر روند کنونی ادامه یابد، میلیون‌ها آواره فلسطینی به منطقه‌ای بی‌آینده رانده خواهند شد، و این موج آوارگی می‌تواند خاورمیانه و حتی اروپا را درگیر بحران‌های جدید کند.

در صورت تداوم محاصره، غزه ممکن است به‌طور کامل غیرقابل سکونت شود. در عین حال، رژیم صهیونیستی نیز با بحرانی وجودی روبه‌روست که از درون آن را متلاشی می‌کند. شکست در دستیابی به اهداف اعلام‌شده، از نابودی حماس تا آزادی اسرا، نشان‌دهنده بن‌بستی استراتژیک است که تل‌آویو را فلج کرده است.

لحظه حقیقت: جهان چه خواهد کرد؟

جهان در برابر غزه ایستاده و تماشا می‌کند، اما این تماشا تا کی ادامه خواهد یافت؟ نیاز به آتش‌بس فوری، نه‌تنها برای نجات غزه، بلکه برای جلوگیری از یک فاجعه منطقه‌ای و جهانی، غیرقابل انکار است. جامعه بین‌المللی، که تاکنون در برابر این بحران عمدتاً سکوت کرده، باید از انفعال دست بکشد.

غزه امروز آزمونی برای انسانیت است؛ آزمونی که نتیجه‌اش نه‌تنها آینده این سرزمین، بلکه اعتبار اخلاقی جهان را تعیین خواهد کرد. آیا جهان به این فریاد پاسخ خواهد داد، یا غزه را به فراموشی خواهد سپرد؟