به گزارش خبرنگار مهر، بی تردید با کناره گیری محمد بنا از سرمربیگری تیم ملی کشتی فرنگی و انتخاب سرمربی جدید، بسیاری از مدعیان پشت خط مانده و مغضوب میتوانند با امید و انگیزه بالایی برای تصاحب دوبنده تیم ملی وارد گود شوند.
در طول سالیان اخیر که سکان هدایت تیم ملی کشت فرنگی در دست محمد بنا قرار داشت، شاهد طلوع امیدبخش و غروب زودهنگام مدعیانی بودیم که با هزار امید و آرزو به این عرصه آمدند اما خیلی زود در سایه انتصاب و نگاه شخصی سرمربی قبلی در نحوه چیدمان تیم ملی، محو و ناپدید شدند.
حالا این جماعت پشت خط مانده و ناامید با تغییرات اخیر در رأس امور کشتی فرنگی، امید فراوانی به بازگشت دارند و میتوانند بدون دغدغه در رقابتهای انتخابی شرکت کنند. رقابتهایی که باید بطور حتم از سوی حسن رنگرز و کادر فنی جدی گرفته شود و فرصت را عادلانه به تمام مدعیان و پتانسیل کشتی فرنگی کشورمان بدهد.
هر چند انتصاب در تیم ملی کشتی فرنگی گاهی اوقات با نتایج درخشان و طلایی همراه بود، اما همین انتصاب به از بین رفتن نسل ارزشمند و جوانی انجامید که میتوانست هم اکنون جانشین بزرگان کشتی فرنگی باشد و مدعیان آن یکی پس از دیگری دوبنده تیم ملی را دست به دست کنند. اتفاقی که به دلیل نگاه خودمحور سرمربی پیشین رخ نداد و باعث شد ستارگان کشتی فرنگی ایران با مثل علی ارسلان مهاجرت کنند یا مثل برخی دیگر از اوج جوانی، خانه نشین و منزوی شوند. کشتی فرنگی ایران علاوه بر ستارگانش، اتحاد و همدلی تیمی را هم از دست داده بود و با کمی دقت بر حال و احوال تیم میشد فهمید، یکپارچگی و اعتماد بین کادر فنی و کشتیگیران جای خود را به بدبینی و کدورت داده بود.
حال با توجه به میراث مدیریتی محمد بنا در کشتی فرنگی، حسن رنگرز به عنوان سکاندار جدید تیم ملی باید نگاه ویژه و جدی به فرایند انتخابی داشته باشد و آب از دست رفته را به جوی بازگرداند.
به عقیده بسیاری از کارشناسان و اهالی کشتی، محمد بنا از حضور در رأس امور کشتی فرنگی اشباع شده بود و این رشته مدتهاست نیاز به تغییر داشت. به همین دلیل نباید تصمیم فدراسیون کشتی در این عرصه را احساسی و عجولانه خواند، چراکه سیستم کهنه و معیوب مدیریتی کشتی فرنگی سالهاست تشنه این تغییرات بود.
