به گزارش خبرنگار حوزه اندیشه خبرگزاری فارس، همه انبیا و اولیا الهی در طول تاریخ داشتند می‌جنگیدند که نظام داشته باشند، برای خیلی کم‌تر از این‌ها جنگیدند، مثلا برای اینکه فقط مومنان کشته نشوند. اکثر این منطقه فعلی سوریه و لبنان شیعه بودند، ولی در دوران حاکمیت سلاطین ممالیک و عثمانی چنان سرکوبی علیه شیعه شد که به این وضع مفلوک فعلی افتادند و الان مخصوصا در سوریه عملا بی‌دین هستند.
داعشی‌ها از کجا آمدند
اصلاً با تبلیغ ضعف دین‌داری سوری‌ها توانستند تعداد زیادی از جهان اسلام را جذب داعش و جبهه‌النصره کنند. چون حکومت نداشتند و با سرکوب و قدرت، این‌ها را کنار زده بودند و در شرایط سختی و تقیه، در نهایت این چنین شدند. در خود آندلس هم شیعیان حضور داشتند، ولی چون حکومت اموی بود، شیعیان را سرکوب و تبعید می کردند.
حکئمت نباشد مساجد نابود می‌شوند
ولی وقتی حکومت از دست رفت همه چیز با آن از بین رفت. تمامی مساجد را به کلیسا تبدیل کردند، کتب‌های مختلف را سوزاندند، دسته دسته مسلمانان را یا کشتند و یا تبعید کردند و....، خلاصه که به اسپانیا و پرتغال امروزی رسیدیم. بعد از فروپاشی اندلس و بعدها تمدن اسلامی، حتی اقدامات مثبت مسلمانان را در تاریخ حذف کردند. مهم حکومت است، اگر حکومت نداشته باشید، همه این اتفاقات می‌افتد.
اگر حکومت نباشد اکثر احکام اسلام تعطیل می‌شود
بعد از حکومت است که استقلال معنا پیدا می‌کند، آزادی بدون حکومت معنا ندارد. دوره اختناق رژیم شاه را شماها لمس نکرده‌اید، بروید خاطرات مبارزان را بخوانید، بروید خاطرات کشف حجاب را بخوانید! حکومت شرط تحقق همه این اهداف است. تحقق آرمان‌ها به حکومت وابسته است. اکثر احکام اسلام سیاسی و حکومتی است. اگر حکومت نباشد اکثر احکام اسلام تعطیل می‌شود. امام خمینی در کتاب ولایت‌فقیه گذشته از بحث عقلی در ضرورت حکومت، به همین اشاره می‌کند که صدور احکام از جانب خدا بدون حکومت اصلا لغو است.
شکرگزاری امام حسین از تولد در حکومتی دینی
همین است که امام حسین (ع) در دعای عرفه شکر می‌کنند که در دوران حاکمیت دین به دنیا آمده‌اند:«لَمْ تُخْرِجْنِی لِرَأْفَتِکَ بِی وَلُطْفِکَ لِی وَ إِحْسانِکَ إِلَیَّ فِی دَوْلَةِ أَئِمَّةِ الْکُفْرِ الَّذِینَ نَقَضُوا عَهْدَکَ وَکَذَّبُوا رُسُلَکَ، لَکِنَّکَ أَخْرَجْتَنِی رَأْفَةً مِنْکَ وَتَحَنُّناً عَلَیَّ لِلَّذِی سَبَقَ لِی مِنَ الْهُدَی الَّذِی لَهُ یَسَّرْتَنِی وَفِیهِ أَنْشَأْتَنِی، وَمِنْ قَبْلِ ذٰلِکَ رَؤُفْتَ بِی بِجَمِیلِ صُنْعِکَ وَسَوابِغِ نِعَمِکَ فَابْتَدَعْتَ خَلْقِی مِنْ مَنِیٍّ یُمْنیٰ، وَأَسْکَنْتَنِی فِی ظُلُماتٍ ثَلاثٍ بَیْنَ لَحْمٍ وَدَمٍ وَجِلْدٍ.» از باب رأفت و مهربانی و احسانی که به من داشتی، مرا در حکومت پیشوایان کفر، آنان‌که پیمانت را شکستند و پیامبرانت را تکذیب کردند، به دنیا نیاوردی، ولی زمانی به دنیام آوردی به خاطر آنچه در دانش و آگاهی‌ات برایم رقم خورده بود و آن عبارت بود از هدایتی که مرا برای پذیرفتن آن آماده ساختی و در عرصه گاهش نشو و نمایم دادی و پیش از آن هم با رفتار زیبایت و نعمت‌های کاملت بر من مهر ورزیدی، در نتیجه وجودم را پدید آوردی از نطفه ریخته شده و در تاریکی‌های سه‌گانه میان گوشت و خون و پوست جایم دادی.
منبع: کتاب نعمت جمهوری اسلامی، محمدصادق شهبازی
پایان پیام/
