آخرالزمان در دو پرده؛ طغیان فساد و رخدادهای عجیب

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، در نگاه آموزه‌های ادیان، بشریت دورانی را به نام آخرالزمان تجربه خواهد کرد. این دوران که به دنبال گسترش فساد و تباهی در عالم آغاز می‌شود، حداقل از دوران صدر اسلام آغاز شد و تا قبل از ظهور امام عصر عجل الله تعالی فرجه ادامه دارد.

با دقت در آیات و روایات مربوط به رخدادهای آخرالزمانی، درمی‌یابیم که این دوران حداقل دو مرحله یا دو پرده دارد: در پرده‌ی نخست، فساد و بی‌عدالتی در سراسر جهان گسترش می‌یابد و ارزش‌های الهی کمرنگ می‌شود، در حالی که پرده‌ی دوم با وقوع حوادث شگفت‌انگیز و دگرگونی‌های بزرگ همراه است که زمینه‌ساز تحقق وعده‌های الهی و برپایی عدالت خواهد شد.

بر این اساس، باید احادیث مربوط به رخدادهای آخرالزمانی را در این دو تقسیم‌بندی قرار داد، وگرنه تصویر روشنی از این حوادث به دست نخواهیم آورد.

در پرده‌ی اول از رخدادهای آخرالزمانی، با حوادثی همچون گسترش فساد و ظلم، افزایش کفر و نفاق، ظهور مدعیان دروغین، شیوع جنگ‌ها و خونریزی‌ها، ناامنی گسترده، فروپاشی ارزش‌های اخلاقی، شیوع بیماری‌های ناشناخته، رواج گناه و منکرات، کاهش برکت از زمین، اختلافات دینی و مذهبی، گسترش فقر و نابرابری، افزایش بی‌عدالتی حکمرانان، سردرگمی و حیرت در مردم، قطع رحم و بی‌احترامی به والدین، از بین رفتن صداقت و امانت‌داری، گسترش فسادهای جنسی، تشبیه مردان به زنان و تشبیه زنان به مردان، فساد غذایی و امثالهم مواجهیم. بانیان اصلی این فساد، یهودیان صهیونیست هستند که در قالب انجمن‌ها و مؤسسات بزرگ بر آتش فتنه‌ها می‌دمند و خداوند نیز در آیات متعددی از قرآن پرده از فساد آنان بر می‌دارد و آنان را قومی خونریز و قاتل و نیز اهل فساد و بر هم‌زننده‌ی نظم جهانی معرفی می‌کند.

ظاهراً این پرده از رخدادهای آخرالزمان با خروج سید خراسانی از ایران و سفیانی از شام به اتمام می‌رسد و بشریت از آن زمان به بعد شاهد رخدادهای عجیب خواهند بود، نشان به اینکه لشکر سفیانی در سرزمین بیداء در خاک سوریه دچار عذاب خسف می‌شوند؛ یعنی زمین دهان باز می‌کند و آنها را در خود می‌بلعد. این رخداد در احادیث با عنوان خسف بیداء شناخته می‌شود.

بنابراین عذاب خسف، از اولین رخدادهای پرده‌ی دوم آخرالزمان است. در این مرحله از آخرالزمان علاوه بر خسف، حوادثی مثل مسخ و قذف رخ می‌دهد. مسخ به تغییر شکل و صورت انسان‌ها به حیوانات مانند بوزینه و خوک اشاره دارد که یک بار در بنی‌اسرائیل به صورت گسترده رخ داد و قرآن به این رویداد اشاره کرد. «قذف» نیز به پرتاب سنگ اشاره دارد که ظاهراً از مسیری دور به سمت انسان‌ها با هدف آسیب رساندن به آنها انجام می‌شود.از امام صادق علیه‌السلام در باره آیه شریفه: سَنُرِیهِمْ آیاتِنا فِی الْآفاقِ وَ فِی أَنْفُسِهِمْ حَتَّی یَتَبَیَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُ‏ ... «زودا که آیات قدرت خود را در آفاق و در وجود خودشان به آنها نشان خواهیم داد تا بر ایشان آشکار شود که اوست حق»( سوره فصّلت/ آیه 53) پرسش کردند و ایشان در پاسخ فرمود: مقصود، خسف (به زمین فرو شدن) و مسخ شدن و قذف (پرتاب شدن) راوی می‏گوید: عرض کردم: تا برای آنها آشکار شود؟ فرمود: این سخن را رها کن، مقصود قیام امام قائم است.

انتهای‌پیام/