حامد ادوای بازیگر و کارگردان تئاتر درباره فعالیت‌های اخیرش به خبرنگار مهر گفت: بعد از اجرای نمایش «خنکای ختم خاطره» که سال ۹۷ در تالار حافظ به صحنه رفت دیگر نمایشی به صحنه نبردم و حواشی که بر آن نمایش و مسائلی که باعث به صحنه نرفتنش در جشنواره تئاتر فجر شد پیش آمد من را از لحاظ روحی خسته و دلسرد کرد و ترجیح دادم مدتی کارگردانی نکنم از این رو بیشتر درگیر بازیگری در تئاتر و فیلم کوتاه شدم.
وی ادامه داد: بعد از گذشته ۲ سال از اجرای «خنکای ختم خاطره» تمرین‌های نمایش جدیدی را به نام «رویای پرشکوه خالی» آغاز کردم که قرار بود اردیبهشت ۹۹ به صحنه برود که متاسفانه با بحران کرونا و تعطیلی‌های مداوم روبرو شدیم از این رو برای حفظ سلامت گروه تصمیم گرفتم نمایش را به صحنه نبرم تا اینکه در نهایت کار را برای حضور در جشنواره بیست و سوم تئاتر دانشگاهی ارائه دادم. کار مورد توجه قرار گرفت و جوایزی نیز از چند بخش جشنواره دریافت کرد و تقدیر شد. بعد از پایان جشنواره مدام پیگیر اجرای عمومی کار در تالار مولوی بودم اما این اتفاق به تاخیر می‌افتاد تا اینکه بالاخره بعد از پیگیری‌های زیاد به ما اعلام کردند که شهریور و مهر به نمایش فرصت اجرا داده شده است.
ادوای درباره ویژگی‌های نمایش توضیح داد: اجرا در تالار مولوی که با تئاتر دانشگاهی ارتباط دارد برایم فرصتی استثنایی است چون بعد از ۴ سال نمایشی را که دوست دارم به صحنه می‌برم و فکر می‌کنم این نمایش بهترین کارم تا امروز باشد و بسیار شبیه سلایق خودم و گروهم است. «رویای پرشکوه خالی» نوشته مجتبی رفیعی است و به نوعی انگار ۲ نمایش در دل هم اجرا می‌شوند. نمایش درباره ۵ رفیق است که همگی تئاتر خوانده‌اند و یکی از آنها قرار است از ایران مهاجرت کند در حالی که با پدرش اختلاف دارد و با او قهر است. دوستان این فرد که از این جریان باخبر هستند تصمیم می‌گیرند یک هفته قبل از رفتن او مهمانی تدارک ببینند و غیرمستقیم او را با پدرش آشتی دهند از این رو نمایشی در این مهمانی به راه می‌اندازند که طی آن دوستشان دچار توهم شود اما بازی آنقدر پیش می‌رود که کاراکتر اصلی قصه این توهم را باور می‌کند و حتی بقیه شخصیت‌ها هم به اینکه متوهم شده‌اند یا اتفاقات واقعی در حال رخ دادن است، شک می‌کنند.
این کارگردان تئاتر در پایان با اشاره به اینکه این نمایش روی مقوله پدرکشی و پسرکشی در طول تاریخ و اسطوره‌ها کار می‌کند، یادآور شد: این نمایش در ظاهر اثری رئالیستی است اما اتفاق‌های انتزاعی و سوررئالیستی روند داستان را تغییر می‌دهد. نمایش در جشنواره تئاتر دانشگاهی بازخوردهای خیلی خوبی گرفته است. درست است که اولویت اجرا برایم تالار مولوی بود اما این نمایش نیز مانند کارهای قبلی‌ام برای قشر خاصی آماده نشده است و اثری برای عامه مردم است و دوست دارم همه مخاطبان نمایش را دوست داشته باشند و برداشت خودشان را از کار بکنند.
