قاسم جعفری، سخنگوی کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با خبرنگار آموزش و پرورش خبرگزاری فارس، در پاسخ به این پرسش که «چرا مجلس شورای اسلامی بودجه بیشتری برای معاونت پرورشی اختصاص نمی‌دهد؟» اظهار داشت: بودجه را مجلس اختصاص نمی‌دهد بلکه لایحه دولت‌ها است که معلوم می‌کند و نهایت تلاش مجلس اگر انجام شود افزایش 10 درصدی است و آنقدر دست مجلس باز نیست که بودجه را زیرورو کند.

وی در پاسخ به این پرسش که «بعد از احیای امور تربیتی آیا خواسته‌های مجلس تحقق پیدا کرده است؟»، یادآور شد: در بحث‌های فرهنگی و تربیتی با بخشنامه و دستورالعمل اصل قضیه حل نمی‌شود.

جعفری افزود: باید ببینیم کسانی که برای این کارها می‌آیند چه کسانی هستند، آیا عشق و انگیزه درونی دارند،  به تعبیر علمای اخلاق مربی باید خود مربا باشند، یعنی کسی که تربیت نیاموخته نمی‌تواند یاد دهد.

وی اضافه کرد: در بحث‌های فرهنگی و تربیتی بودجه آخرین مرحله است و اولین مرحله فکر، اراده، اندیشه، ایمان و اعتقاد است و اگر نباشد هرچه پول نیز باشد برعکس استفاده می‌شود.

سخنگوی کمیسیون آموزش مجلس تصریح کرد: پول لازم است اما به شرطی که برنامه درست مبتنی بر مبنای فکری و اندیشه‌ای و نقشه راه هنرمندانه باشد،متأسفانه در آموزش و پرورش این احساس را داریم که نقشه اجرایی درست آنگونه که باید باشد وجود ندارد.

جعفری ادامه داد: ممکن است عده‌ای زحمات زیادی بکشند اما فکر می‌کنیم یکی از مظلومیت‌های نظام جمهوری اسلامی این است که هزینه‌ها بر اهداف خود صرف نمی‌شود.

وی خاطرنشان کرد: ناخواسته انحراف در اهداف داریم، پول برای چیزی گذاشته می‌شود اما به کام اهداف دیگر هزینه می‌شود و تا این نگاه درست نشود مطلوب حاصل نمی‌شود.

سخنگوی کمیسیون آموزش مجلس  بیان داشت:‌ زحمات انجام شده را نادیده نمی‌گیریم؛ اما سه چهار سال است و در دولت گذشته و این دولت برای تعطیلی پنج‌شنبه و اینکه باشد یا نه و چه برنامه‌ای باشد، پژوهش درستی انجام نداده‌اند به دانش‌آموز باید با یک پشتوانه علمی بگوییم، اما چنین پشتوانه پژوهشی نداریم.

جعفری یادآور شد: باید بچه‌ها را با قرآن آشنا کنیم اما مدارسی به نام مدارس قرآن داریم و کم نیستند مدارس قرآنی که کسانی که در آنجا فعالیت می‌کنند خودشان روخوانی قرآن بلد نیستند اما به یک دلیلی گفته‌اند در آنجا مشغول باشید.

وی ادامه داد: اینها ضربه است؛ وقتی عملاً در مدارس قرآنی اتفاقی نمی‌افتد دانش‌آموز می‌فهمد این بیشتر برای نمایش و گزارش دادن است لذا یکی از مسائل جدی همین است و به روشی مبنای تربیتی را ارائه می‌کنیم که یک نوع واگرایی و تنفر ایجاد می‌کند.

جعفری گفت: واقعیت این است که راه نرفته بسیار طولانی است و با اهداف ما بسیار فاصله دارد، ما نمی‌خواهیم آرمانگرایی صرف باشد؛ اما اگر آرمانگرایی با واقع‌بینی باشد با همین نیز فاصله زیادی داریم.