صراط: محمد هاشمی رفسنجانی در گفتگوی تفصیلی با روزنامه اعتماد درباره مسایل سیاسی امروز کشور گفتگو کرد.



بخش هایی از این گفتگو به شرح زیر است:

- زمانی‌که پرونده فساد سه هزار میلیاردی رو شد، رسانه‌ها نوشتند که حقوق سه ماه مدیرعامل وقت بانک صادرات که در آن پرونده به نحوی ذی‌مدخل بود، ٤٠٠ میلیون تومان است، ولی هیچگاه کسی پیگیری نکرد و دیگر رسانه‌ای هم نشد. منظور این است که این مورد فقط مربوط به دولت روحانی نیست که تنها او را مجرم بشناسیم. درست است که دولت یازدهم به عنوان مسوول اجرایی کشور وظیفه پاسخگویی دارد و باید ریشه فساد را از بین ببرد، اما نکته مهم این است که او به تنهایی متهم نیست. همه نهادها با این وضعیت مواجه هستند. حالا تنها راهی که در برابر دولت وجود دارد همان شفاف‌سازی است. برای مردم توضیح دهد و مواردی که از مقررات خاص قانونی استفاده شده مورد اصلاح قرار دهد و با آنهایی که سوءاستفاده بوده برخورد کنند. به هر حال، راه برخورد وجود دارد اما باید عادلانه باشد نه تحت تاثیر فضای ایجاد شده در کشور.

- بعضا در برخوردهایی که با افراد جامعه داریم مردم مساله فیش‌های حقوقی را مخصوص دولت نمی‌دانند. مردم هنوز هم به فسادهای بسیار بزرگی اشاره می‌کنند که در دولت قبل روی داده یا پرونده‌هایی که از گذشته باقیمانده است. اما آنچه که نگران‌کننده است، اینکه متاسفانه مردم این نوع مسائل را به پای نظام می‌نویسند که باعث بی‌اعتمادی می‌شود. بعضا حرف‌هایی هم در فضای مجازی و محافل مختلف مطرح می‌شود. یعنی منظور این است که اینگونه نیست که مردم این مساله را به دولت یا چند وزیر اقتصادی آن ربط دهند. مردم این را به کل نظام تعمیم می‌دهند و تعابیر ناخوشایندی را هم به‌کار می‌برند. می‌گویند همه مثل هم هستند یا همه سر و ته یک کرباسند. متاسفانه برخورد مردم در جامعه اینگونه است. نه اینکه بگویند دولت روحانی یا چند نفر از وزیران کابینه، دست به چنین اقداماتی زده‌اند. تحلیل و نگاه مردم این است. البته خودم هم که در برخی محافل حضور دارم و از برخوردهای مردم می‌فهمیم به همین نحو است.

- واقعیتی که بارها عنوان شده، این است که مسبب خرابی‌ها این دولت نیست. میراث بدی به این دولت رسیده است. حال اینکه چقدر از حجم این مشکلات بتواند حل شود بستگی به تلاش دولتمردان دارد. وقتی که نیاز به راه انداختن واحدهای تولیدی برای حل معضل بیکاری داریم، سرمایه‌گذاری از اصلی‌ترین ضروریات است. هم در حوزه داخلی و هم در حوزه خارجی. اما سرمایه داخلی محدود است و نمی‌تواند پاسخگو باشد و از سوی دیگر برای سرمایه‌گذاری خارجی هم هنوز بستر مناسبی انجام نشده. هرچند اقدامات زیادی برای حل صورت گرفت اما همچنان موانع زیادی وجود دارد. بنابراین اینگونه نخواهد بود که همه مشکلات در یک دوره چهارساله حل شود.