به گزارش ایسنا در صفحه ۳۹۲ از کتاب «بانوی انقلاب، خدیجه‌ای دیگر» در مطلبی با عنوان «جام زهری که امام نوشید» آمده است:
«هشت سال این جنگ نابرابر ادامه یافت و سرانجام در سال ۱۳۶۷ با پذیرش قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت توسط امام خمینی (س) پایان پذیرفت. پذیرش این قطعنامه همان‌گونه که خود حضرت امام (س) فرمود جام زهری بود که باید نوشیده می‌شد؛ و این روز مسلما یکی از روزهای سخت زندگی امام بود اگرچه ایشان آنچه را که انجام می داد بنا به مصلحت و از سر خیرخواهی و تکلیف الهی بود که این باور، کار را بر آن حضرت آسان می‌ساخت.
از قول آقای دکتر محمود بروجردی داماد امام شنیدم که گفته بود آن روز که این نظر امام اعلام شد اکثر مسئولین شگفت زده شدند و اعضای دفتر امام چهره‌ای گرفته و افسرده داشتند و از اینکه امام پذیرش قطعنامه را خود شخصاً به عهده گرفته است متعجب بودند. من در این شرایط حساس به دیدار خانم رفتم تا حالی از ایشان پرسیده باشم وقتی خدمتشان رسیدم با کمال تعجب دیدم خانم لبخند رضایتی بر لب دارد با لحنی آرام و نشاط آور فرمود: آقا محمود! امروز چندین بار شکر خدا را به جا آوردم که اگر در زندگی مشترک با آقا سختی‌های زیادی کشیده‌ام اما همیشه مردانگی خاصی از ایشان دیده‌ام که واقعا افسانه‌ای است. وقتی این روحیه را در آقا می‌بینم زندگی برایم شیرین می‌شود و تحمل سختی‌ها آسان می‌گردد. امروز هنگامی که خبر پذیرش قطعنامه را شنیدم از آقا سؤال کردم چرا شما خودتان مسئولیت پذیرش قطعنامه را به عهده گرفتید؟ چرا پیشنهاد آقای هاشمی را که گفته بود اجازه بدهید من اعلام کنم و تبعات آن را بپذیرم، قبول نکردید؟ آقا به من پاسخ داد یعنی من قهرمان شوم و دیگری قربانی؟! خانم از خدا بخواه این آخر عمری در چنین جهنمی نیفتم.»
انتهای پیام
