غزال کرامتی مدیر طرح راهبردی حریم پایتخت در گفتگو با خبرنگار حوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران؛ گفت: از زمان تهیه اولین طرح جامع تهران تا به امروز، مسئله ی نسبت و رابطه‌ی شهر با پیرامون موضوعی بوده که از ابعداد مختلف مطرح شده است،‌ در این خصوص اقدامات مختلفی مانند تعیین حوزه استحفاظی یا حریم، تعریف لبه ها‌ی سبز درختگاری شده مجهز برای کنترل گسترش شهر، ‌طرح توسعی شهری و طرح مجموعه‌ی شهری و تعریف نسبت و رابطه با شهرهای تازه تاسیس پیرامون و ... انجام شده است.

وی افزود: با وجود برنامه ریزی‌های مختلف آنچه در عمل اتفاق افتاده بسیار بغرنج و پیچیده بوده است و به راحتی با این طرح ها قابل حل نیست بنابراین باید در خصوص برنامه‌ریزی‌ها نگاه مفصل‌تری کرد.

عضو انجمن مفاخر معماری ایران گفت: نگاهی اجمالی به پیشینه‌ی شهر تهران حاکی از این است که در طول سی سال دشت تهران که دارای زمین‌های حاصل‌خیز و مناسب برای کشت و کار بود،‌ به لکه‌های بزرگ به هم پیوسته از ساخت و سازهای دم دستی و غیر فنی تبدیل شده است که هر تکه اسامی مختلف گرفته و شهر نامیده شده است.

وی در این خصوص ادامه داد: مطالعه‌ی نجربه‌های جهانی در خصوص مسئله حاکی از این است که جریان‌های مشابه مخرب محیط زندگی و زیست‌بوم در دهه‌های اول قرن بیستم میلادی، گریبان کلانشهری مثل لندن را نیز گرفته بود که با چاره اندیشی و تدوین راه حل ایجاد کمربند حفاظت از طبیعت به این معضل پایان دادند و موفق شدند که نه تنها تغییرات را کنترل کنند بلکه زندگی روستایی و کار و پیشه کشاورزی سنتی را که با ظهور انقلاب صنعتی در حال نابوده بود بازتعریف کرده و کشاورزی صنعتی و مکانیزه را به جهان معاصر معرفی کنند.

مدیر تلفیق مطالعات افزود: تا سال 1383 این مشکل در تهران به شکل حاد مطرح بود که با قوانین و مصوبات و طرح های متعدد و تهیه طرح جامع تهران به وسعت 5919 کیلومتر مربع که مشتمل بر 20 شهر و 415 آبادی در قالب 6 شهرستان بود به عنوان حریم پایتخت مطرح شد و در سال 1386 به تصویت شورایعالی شهرسازی و معماری ایران رسید،‌ از آن پس طرح های دیگری نیز برای ساماندهی هرچه بهتر پایتخت و اراضی اطراف آن تصویب شد که همگی در راستای بهبود شرایط انجام گرفته است.

انتهای پیام/