به گزارش ایسنا، دکتر حسینعلی قبادی امروز در نشست خبری نخستین جشنواره ملی قدردانی از پایان‌نامه‌ها و رساله‌های علوم انسانی در زمینه تولید و اشتغال با بیان اینکه خبرنگاری حرفه علوم انسانی و کاری معرفتی است، مساله تولید و اشتغال را مساله امروز و دیروز ندانسته، بلکه مساله فردا خواند و گفت: تولید و اشتغال مساله فرزندان این سرزمین است.
قبادی ضمن اشاره به آیات قرآن و آموزه‌های اسلامی و با بیان اینکه انسان بیکار گاهی در تنگنا قرار می‌گیرد و به هویت خود شک می‌کند، علم را مقدمه توسعه دانست و افزود: توسعه نیز در جهت رفاه و تعالی انسان‌ها بوده، فقدان اشتغال در جامعه متعالی آزار دهنده است.
وی پرداختن به مساله تولید و اشتغال در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی را توفیقی برای این پژوهشگاه دانست و توضیح داد: پرداختن به این مساله امری دراز مدت و پایدار است و چنین نیست که صرفا در فرآیند برگزاری جشنواره یا به سبب حفظ کارنامه‌ای برای پژوهشگاه به آن پرداخته شود.
رئیس پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی مزین شدن امسال به نام "اقتصاد مقاومتی؛ تولید و اشتغال" از سوی مقام معظم رهبری را حجتی بر تلاش جشنواره ملی تقدیر از پایان‌نامه‌های علوم انسانی در زمینه تولید و اشتغال و در حل این مساله خطیر ملی مطرح کرد و گفت: تاکنون سابقه نداشته که مقام معظم رهبری یک عنوان را برای نامگذاری دو سال پیاپی انتخاب کند.
وی افزود: قرار گرفتن "تولید و اشتغال" در کنار "اقتصاد مقاومتی" به مساله‌مند شدن اشتغال و مشخص شدن قلمرو کار منجر شده است. بدیهی است به دنبال این تاکید راه حل‌های منطقی‌تری نیز ارائه خواهد شد.
قبادی با تاکید بر قرار گرفتن خبرنگاران در دایره معرفت اندیشی در مسئولیت آن‌ها در این حوزه، افزود: تلاش همه ما باید این باشد که از انرژی مضاعف دانشگاه برای حل یکی از مبرم‌ترین مسائل کشور بهره برده و ظرفیت دانشگاه را برای حل این مساله به فعلیت برسانیم.
وی با بیان اینکه پژوهشگاه علوم انسانی امسال را پایان گروه خودش به این مساله در نظر نگرفته است، ادامه داد: نخستین برنامه توسعه تصویب شده در پژوهشگاه این نهاد را ملزم می‌کند که به وظایف خودش نگاه کاربردی داشته باشد.
رئیس پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی بار دیگر مبرم‌ترین و جدی‌ترین اولویت اجتماعی پژوهشگاه علوم انسانی را پرداختن به بیکاری برشمرد و بیان کرد: یکی از موثرترین راه‌های مقابله با بیکاری، استفاده از ظرفیت دانشگاه برای افزایش تولید دانش است. این در حالی است که در تاریخ معاصر جهان نیز همواره نگاه علمی عامل و ضامن توسعه بوده است.
ادامه دارد
