به گزارش ایسنا، حتما داستان معروف «هلن کلر» را به خاطر دارید، همان نویسنده‌ای که کر و لال بود اما به واسطه یک معلم توانست توانایی‌های شگفت‌انگیز خود را نشان بدهد. افراد زیادی با «نابینایی» دست و پنجه نرم می‌کنند اما این به اصطلاح «معلولیت» مانع شکوفایی آن‌ها نشده است.
در این میان روشندلانی کمی نبودند که در موسیقی برای خود صاحب آوازه شدند؛ آندره‌آ بوچلی (خواننده مشهور ایتالیایی تنور)، ری چالرز (نوازنده پیانو و خواننده سبک جاز و بلوز آمریکایی) و استیوی واندر ( خواننده معروف و سفیر صلح سازمان ملل در حوزه افراد معلول) تنها نمونه‌های خیلی برجسته این موضوع هستند.
حتی در مصر هم ارکستری وجود دارد که نوازندگان آن را خانم‌های نابینا تشکیل می‌دهند؛ این ارکستر که می‌تواند قطعات پیچیده کلاسیک را بنوازد، در ابتدا ۱۵ عضو داشته اما در حال حاضر اعضای آن به ۴۸ نفر خانم می‌رسد.
جعفر حسینی هم نوازنده روشندل کمانچه و ویولن ایرانی است که از سال ۱۳۹۰ گروه موسیقی «شورآفرینان» را به ثبت رسانده و مجوز فعالیت آن را از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دریافت کرده است.
او در گفت‌وگویی با ایسنا به مناسبت روز جهانی عصای سفید (۱۵ اکتبر) اظهار کرد: گروه موسیقی «شورآفرینان» در سال ۱۳۹۰ تأسیس شد و مجوز از وزارت ارشاد دریافت کرد.
حسینی ادامه داد: این گروه از تعداد نوازندگان ۵-۷ نفر برخوردار بوده اما با توجه به شرایط مختلف تعداد نوازندگان آن نیز تغییر کرده است. فعالیت این گروه روی موسیقی سنتی است و بیشتر از اشعار کلاسیک ایرانی استفاده می‌کند.
او اضافه کرد: این گروه موسیقی از افراد نابینا و کم بینا تشکیل شده اما افراد بینا را هم داریم؛ البته یکی از دلایل اینکه در این گروه فرد بینا حضور دارد، این است که ما قصد داریم با جامعه پیوند بخوریم.
سرپرست گروه موسیقی «شورآفرینان» درباره هدفش از تشکیل این گروه تاکید کرد: می‌خواستم بتوانم فرهنگ اصیل این مرز و بوم را ترویج بدهم،می‌خواستم به اندازه خودمان از فرهنگ اصیل پاسداری کنیم و به عنوان افراد معلول و نابینا بتوانیم توانمندی خودمان را به جامعه بشناسانیم. ما می‌خواهیم با جامعه تعامل کنیم و این فاصله را از بین ببریم.
حسینی با بیان اینکه در دوران فراگیری موسیقی شاگردی علی‌اکبر شکارچی و محسن کرامتی را کرده است، گفت: در سال ۱۳۹۰ اولین اجرای خود را در تالار ایوان شمس برگزار کردیم بعد از آن اجراهای ارگانی داشتیم. دو سال پیش مکان تمرین مان را در خانه سلامت شهرداری از ما گرفتند و گفتند دیگر نمی‌توانیم در آنجا به تمریناتمان ادامه بدهیم. در خانه و آپارتمان‌ها هم نمی‌شود تمرین کرد، ما مکاتبات و تماس‌هایی داشتیم اما هنوز نتوانستیم جای تمرین مناسب پیدا کنیم.
او ادامه داد: عده‌ای از این راه ارتزاق می‌کنند؛ روی صحبت من با مسوولان شهرداری و بهزیستی است که مدام از ایجاد تسهیلات و شغل برای معلولان صحبت می‌کنند. ما کار فرهنگی انجام می‌دهیم و از کار آبرومندانه و ایجاد اشتغال صحبت می‌کنیم. ما جایی برای تمرین می‌خواهیم، چیز دیگری نمی خواهیم.
سرپرست گروه موسیقی «شورآفرینان» گفت: ما توانایی اجرای کنسرت دو ساعت داریم مشکل پول و اماکن دارد که از نظر اقتصادی ضعیف هستیم. توانایی داریم اما اسپانسر نداریم. ما هر چه تلاش کردیم چنین حمایت‌هایی را جذب کنیم، نتوانستیم.
حسینی اظهار کرد: سازمان‌هایی مانند بهزیستی که دایه این کار را دارند و متولی معلولان هستند، اقدام موثری در این زمینه نداشتند. در حال حاضر کلی نامه از من در بهزیستی وجود دارد. کاش آن‌ها نگاهی هم به ما بیاندازند ما کار هنری انجام می‌دهیم، موسیقی زیرزمینی کار نمی‌کنیم.
او اضافه کرد: شهرداری هم به همین‌گونه است؛ ما در جشنواره «شمسه» مقام آوردیم و لوح تقدیر گرفتیم، آن وقت جای تمرین را از ما می‌گیرند.
این نوازنده در ادامه گفت: الان دست زیاد شده است. خود سازمان بهزیستی بودجه زیادی را صرف می‌کند و برای برنامه‌هایش خارج از حوزه معلولان نوازنده و خواننده می‌آورد در حالیکه برای این افراد فضا در جاهای دیگر باز است. بچه‌های ما قانع هستند اگر با افتخار شبی ۱۵ میلیون قرارداد می‌بندند ما به یک دهم آن قیمت برنامه اجرا کنیم؛ هر چند نام افتخاری را یدک نمی‌کشیم اما توانایی برگزاری برنامه را داریم.
او در مقابل این پرسش که مشکلاتی سر راه فراگیری موسیقی نابینایان وجود دارد؟ اظهار کرد: یکی از مشکلات ما فقدان کتاب‌های موسیقی برای نابینایان است. ما باید نت را خط به خط حفظ کنیم و بعد آن را بنوازیم. این در حالیست که نت را به خط بریل داشته باشیم.
حسینی ادامه داد: در بسیاری از موارد کتاب‌های نت به خط بریل تبدیل نمی شود به غیر از دو سه مورد که اینکار انجام شد. در سازهایی که من می نوازم نیاز است کتاب‌های خالقی و صبا را داشته باشیم در حالیکه این کتاب‌ها به خط بریل موجود نیستند. در دورانی که من موسیقی یاد می‌گرفتم همکلاسی‌هایم نت‌ها را دیکته می‌کردند و من به بریل می‌نوشتم.
او با تاکید بر اینکه باید فضا را در آموزش موسیقی باز کرد، ادامه داد: در بسیاری از مواقع به بودجه نیاز نیست بلکه نیاز است برنامه‌ریزی درستی انجام شود. به عنوان مثال ارگان‌ها می‌توانند بخشنامه‌ای را به اموزشگاه‌های موسیقی بفرستند که اگر آموزش معلولان را بپذیرند امکاناتی را در اختیارشان قرار می‌دهند. نیاز این است ارگانی آستین‌ها را بالا بزند.
این نوازنده اظهار کرد: افراد کم‌بینا چون در زمینه‌های دیگر نمی‌توانند رشد کنند، در موسیقی خود را بیشتر بالا می‌کشند. آن‌ها گوش‌های قوی تر دارند و حوصله بیشتری به خرج می‌دهند.
حسینی به عودنواز نابینای گروه «شیدا» به عنوان یک فرد موفق در این زمینه اشاره کرد و گفت: میراسماعیل صدقی‌آسا (حسینی) عود می نواخت و خوب می‌نواخت. دوستان تعریف می‌کنند گاهی محمدرضا لطفی به او می‌گفت صبر کن تا من قطعه را کامل بگویم و بعد ان را حفظ کن.
او در پایان صحبت‌های خود تاکید کرد: ما وقتی می‌توانیم در موسیقی نتیجه بگیریم که این کار را ادامه بدهیمو ما می‌خواهیم به گوش مسوولان برسانیم که کار خبط و خطایی انجام نمی‌دهیم، فقط جای تمرین نداریم.
اعضای گروه موسیقی «شورآفرینان» را جعفر حسینی (سرپرست و نوازنده ویولن)، روح‌الله باقری (خواننده)، نیما کبیر (نوازنده تار)، محمود رودگر (نوازنده نی)، بابک حمدزاده ( نوازنده تنبک)، محمد مسعودیان (نوازنده بم تار)، ماهگل مقتدر (نوازنده عود) و فریبا احمدی (نوازنده دف) تشکیل می‌دهند.
در ادامه می‌توانید ویدیوی یکی از اجراهای این گروه موسیقی را ببینید و بشنوید:
انتهای پیام
