واقعیت آن است که فلسفه وجودی کارت هوشمند سوخت منحصر به عرضه چند نرخی بنزین نیست. درست است که اکنون بنزین تک نرخی شده اما باید دقت کنیم که هنوز نرخ بنزین و گازوئیل جای تغییردارد و این امر می‌تواند مشکل ایجاد کند. ضمن اینکه اصولا در کشورمان هیچ آماری برای تعریف ناوگان حمل‌ونقل از نظر تعداد خودروها، میزان مصرف و مدیریت بر مصرف سوخت کشور وجود ندارد. اکنون برخی خودروهای کشور فاقد کارت هوشمند سوخت هستند که باید این خودروها نیز کارت سوخت دریافت کرده و این سامانه بادقت بیشتری میزان مصرف انواع سوخت در کشور را مشخص سازد.

با این روند حذف سوختگیری با کارت بنزین و منتفی شدن استفاده از سامانه هوشمند سوخت به‌هیچ‌وجه کار درستی نیست بلکه باید برای مدیریت بهتر مصرف سوخت در کشور حتی خودروهای خارجی یا خودروهای با حجم موتور بیش از 2هزار سی‌سی داخلی نیز که فاقد کارت بنزین هستند یا موتورسیکلت‌های فرسوده و خودروهای گازسوز و گازوئیل‌سوز نیز ملزم به دریافت این کارت و حضور در سامانه هوشمند سوخت شوند.

سامانه هوشمند سوخت پایگاه اطلاعاتی قوی است که می‌توان بر مبنای اطلاعات آن علاوه بر مدیریت مصرف سوخت نسبت به سیاستگذاری در بخش حمل‌ونقل نیز اقدام کرد. اتفاقا باید همه مالکان خودروها را ملزم به استفاده از کارت سوخت برای سوختگیری کرد و حتی برای سوختگیری خودروهای فاقد کارت نیز باید عوارضی لحاظ شود که مالکان این خودروها نیز ملزم به سوختگیری با کارت جایگاه‌ها شوند تا مشخص شود در ناوگان حمل‌ونقل چه‌کسی به چه میزان سوخت کشور را مصرف می‌کند.

یکی از بخش‌هایی که سهم بالایی در تولید ناخالص ملی از نظر شدت مصرف انرژی دارد، بخش حمل‌ونقل است که می‌توان این بخش را با کارت هوشمند سوخت یا حتی سامانه مکملی که خودشان قبلا تعریف کرده‌اند، مدیریت کرد. موضوع آن نیست که کاربرد کارت هوشمند صرفا برای سوختگیری است بلکه با این سامانه می‌توان مدیریت مصرف سوخت ناوگان حمل‌ونقل کشور و آمار دقیق خودروی کشور را به‌دست آورد.

کاربرد دیگر این سامانه در مقابله با قاچاق سوخت است که اگر هرکسی به‌درستی با کارت سوخت خود در جایگاه سوختگیری کند راه‌گریزی برای قاچاق سوخت به‌ویژه گازوئیل باقی نخواهد ماند.

• سرپرست معاونت زیربنایی و امور تولید مرکز پژوهش‌های مجلس