موضوع هم تنها‌ وقت باارزشی نیست که هدر می‌رود؛ مسئله اعصاب و روان شهروندان که ترافیک برآن سوهان می‌کشد هم اهمیت بسزایی دارد. همه ما که در تهران زندگی می‌کنیم مشکل ترافیک و آلودگی‌ هوا را با تمام وجود لمس می‌کنیم. واضح است که این شهر گنجایش حضور این تعداد اتومبیل را ندارد و بدیهی است که برای رفع این مشکل باید امکان استفاده از وسایل نقلیه عمومی را گسترش داد.

در این زمینه هم شاهد کوشش‌هایی هستیم ولی باوجود تمام تلاش‌های صورت گرفته، تهران همچنان شهر شلوغی است و شهروندانش به‌صورت مداوم در معرض انواع و اقسام بیماری‌های جسمی و روحی قرار دارند؛ شهروندانی که بسیاری‌شان از سر اجبار در پایتخت ساکن شده‌اند. در بزنگاه‌هایی چون تعطیلی‌های چندروزه شاهدیم که چگونه تهران خلوت می‌شود و سونامی رفتن به سفر راه می‌افتد.

تهران شهری است که مهاجران بخش عمده‌ای از جمعیتش را شکل می‌دهند؛ مهاجرانی که اگر فرصت شغلی و امکان فعالیت اقتصادی در زادگاهشان فراهم بود، شاید به تهران نمی‌آمدند. با اطمینان می‌توان گفت اگر در شهرستان‌های دور و نزدیک زمینه اشتغال فراهم شود و کسب و کار رونق بیابد، بخشی از جمعیتی که به‌ناچار در تهران ساکن شده‌اند به شهرهای خود بازمی‌گردند.

زیستن در کلانشهری که با انواع و اقسام مشکلات مواجه است، هوایش آلوده است، ترافیکش سنگین و شلوغی‌اش آزاردهنده، برای بسیاری از شهروندان امری است از سرناچاری. اگر زمینه اشتغال در شهرهای دیگر گسترش یابد و حتی امتیازهایی برای فعالیت در خارج از مرکز در نظر گرفته شود، بسیاری به شهرهای خود بازمی‌گردند. به‌این ترتیب هم تهران خلوت‌تر می‌شود و هم شاهد رونق در سراسر سرزمینمان خواهیم بود.

• نویسنده و کارگردان سینما