اما آگاهی به جامعه، بیان واقعیات واقعه، نمایاندن چهره واقعی قاتلین اباعبدالله الحسین(ع)،پرده برداری از مظلومیت حضرتش،نشان دادن و رسوا کردن ظالم و به ثمر رساندن حماسه عاشورا،تقدیری عظیم و رسالتی سنگین بود که برای امام سجاد(ع) و زینب کبری(س) تقریر شده بود که آن سلاله پاک رسول مکرم هم به وظایف و مسئولیت های خود به خوبی عمل کردند تا حاکمان بعدی جوامع اسلامی جرأت نکنند خود را حاکمان جامه دینی بدانند و علنأ حریم دین و مشایخ دینی را هتک کنند.

اما از این دو مسئولیت خطیر و عظیم گذشته برای نسلهای بعدی نیز مأموریتی مهم و حیاتی نوشته شد و آنهم تکریم هر ساله این واقعه انسان ساز و حیات بخش دین است که علیرغم خطرهای فراوان و تهدیدهای گسترده که گاهی اوقات به گرفتن جان زائرین و عزاداران نیز انجامید،آنرا یاد کرده و گرامی داشته اند.

هم اکنون جامعه اسلامی ما بعنوان پرچم دار تشیع در دنیا این رسالت عظیم را هرساله انجام میدهد،اما متاسفانه برخی فقط تاعاشورا را ایام سوگواری میدانند و از فردای عاشورا دیگر نظری بر گرامیداشت این واقعه عظیم ندارند و یا دارند و کم رنگتر و کم اثر تر.

اما باید بدانیم که تقدیر بزرگ و عظیمی که برای خاندان عصمت و طهارت،پس از عاشورا رقم خورد اهمیتی کمتر از عاشورا ندارد.مطمئنأ اگر اراده الهی به افشاگری های اسرای کربلا و جانفشانی های بعدی آنان نبود واقعه عاشورا جنگی متداول و معمول معرفی شده و به تاریخ سپرده می شد و باید مصائب اهل بیت ، پس از عصر عاشورا همانند آن بازگویی وتکریم شود اما چرا تا اربعین؟

اول آنکه اربعین در فرهنگ دینی ما دارای معنایی خاص و اثر گذار است.

فرمان پروردگار به حضرت موسی ( ع) بر اقامت در کوه طور و اتمام آن به چهل شب ، فرمان الهی به اربعین روزه داری وشب زنده داری رسول مکرم اسلام و سپس بارداری حضرت خدیجه ( س) به حضرت فاطمه زهرا ( س) ، حدیث نبوی در شکوفایی معارف

و کنار رفتن پرده های حجاب پس از اربعین اعمال خالص من الله ، اعتبار و کمال عقل پس از چهل سالگی که بسیاری از پیامبران در این سن به رسالت رسیده اند، حدیث نبوی بر فراگیری چهل حدیث و تحریر کتب فراوان تحت این عنوان و مثال های فراوان دیگر.

دوم: مصائب عدیده ای که بر خاندان عصمت و طهارت پس از عاشورای ٦١ تا بیستم صفر وارد شد وپس از تحمل شکنجه های روحی و جسمی فراوان در اربعین و با عزیمت کاروان اسرا به مدینه پایان یافت.

سوم: اولین زیارت خاندان عصمت و طهارت در اربعین از مرقد مطهر ابا عبدالله و تشییع سر مبارک امام حسین( ع) و به خاک سپاری آن کنار پیکر مطهر در اربعین همان سال به نقل از صاحب تاریخ حبیب السیر،ابوریحان در آثار الباقیه، سید ابن طاووس در لهوف و ابن نما در مثیرالاحزان که نشانه های عظمت اربعین و ضروت یادآوری وعزاداری تا اربعین است، لذا گرامیداشت ایام عاشورا تا اربعین و خصوصأ عزاداری و بر پایی مجالس و مراسم در اربعین اباعبدالله ( ع) در بیستم صفر هر سال بسیار پسندیده وتأکید شده ودارای اجر و ثواب بی حساب است .

محمد جعفر جوادی