یاسر حقیقی پور نویسنده مجموعه مستند «غوغای بی هیاهو» در گفتگو با خبرنگار مهر درباره سوژه های این مجموعه مستند بیان کرد: این مستند به کوچکترین مدارس کشور می پردازد و در حال حاضر روابط عمومی آموزش و پرورش مراکز استان ها، اطلاعات مدارس مورد نظر را برای ما می فرستند.
وی ادامه داد: ما بعد از چند بار گفتگو و دیدن عکس از مدارس و مناطق، تصمیم به سفر می گیریم. معمولا قبل از سفر با معلم و روابط عمومی آموزش و پرورش منطقه صحبت می کنیم ولی باز هم گاهی پیش آمده است که بعد از حضور متوجه شدیم که این مدرسه مناسب برای ساخت مستند نیست.
حقیقی پور درباره دغدغه این مستندها اظهار کرد: شاید مهمترین دغدغه گروه پیدا کردن داستان جذابی است که بتوان مستند را از روی آن روایت کرد. داستان تکرار شده تمام این مستندها که شعار مهم ماست این است که در هر جای این کشور حتی اگر فقط یک دانش آموز باشد، معلم و مدرسه ای نیز وجود دارد اما به جز این خط اصلی در هر مستند، به دنبال خرده روایتی هم می گردیم تا ساختار متفاوتی را به هر قسمت بدهیم.
این نویسنده درباره ویژگی های «غوغای بی هیاهو» یادآور شد: در این مستندها حرف اول و آخر را تصویر می زند و همه چیز باید در تصویر باشد و نریشن پشت سر تصویر راه می رود.
وی در پایان بیان کرد: هیچ کس در این مستند رو به دوربین حرف نمی زند و همه زندگی خودشان را انجام می دهند و دوربین گاهی چنان حضور دارد که انگار کسی متوجه حضورش نیست.
