به گزارش ایسنا، مازیار حسینی در مورد چالش های نهادینه کردن موضوع آموزش ترافیکی در جامعه با بیان اینکه مسئله ترافیک به پیش از انقلاب بر می‌شود، اظهار داشت: علت ترافیک در تهران این است که تهران، شهری پیاده مدار بود و دوچرخه به عنوان یکی از وسایل اصلی حمل و نقل در زمان پدربزرگ ها در کنار درشکه استفاده می شد. بنابراین خیابان ها و بسیاری از معابر برای ماشین طراحی نشده بودند.
وی به تولید زیاد خودرو در کشور اشاره کرد و گفت: متاسفانه در تولید و واردات خودرو، رابطه ای بین عرضه و تقاضا ایجاد نشد و در سال ۸۴ تعداد خودروهای پلاک تهران حدود 1.5 میلیون بود اما در حال حاضر حدود چهار میلیون خودرو وجود دارد و این به جز تعداد موتورسیکلت‌ها و خودورهای پلاک های شهرستانی است که در تهران رفت و آمد می کنند.
این استاد دانشگاه در ادامه سخنان خود در یک برنامه رادیویی، درباره میزان ظرفیت شهر تهران برای حمل و نقل بیان داشت: تهران به اندازه ۷۵۰ هزار وسیله ظرفیت دارد در حالیکه روزانه بیش از چهار میلیون خودرو یعنی بیش از شش برابر ظرفیت تهران در حال تردد هستند، در چنین صورتی ترافیک تهران غیر قابل تحمل است. البته در تمام کلان شهرها ترافیک بخصوص در ساعت پیک وجود دارد اما ترافیک به صورت روان و قابل کنترل و با نظم است.
وی با بیان اینکه هیچ گاه معابر برای پیک ترافیک طراحی نمی شوند گفت: یعنی حتی در کشورهای پیشرفته نیز معابر بر اساس تعداد خودرو و ترافیک پر حجم طراحی نمی شود.
معاون سابق حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران ضمن اشاره به اهمیت آموزش در عین حال گفت: بیش از آموزش، درک و برداشت صحیح از قانون در کنار آموزش، مسئله مهمی است و مسئله مهمتر از آن، اطمینان از عدم امکان گریز از قانون است. یکی از مشکلاتی که داریم این است که مطمئن نیستیم اگر خلاف و تخلفی کنیم، گیر می افتیم؟ یعنی اگر راننده مطمئن باشد اگر خلاف کند، اعمال قانون سنگینی خواهد شد، حتما تخلف نخواهد کرد اما چون این موضوع قطعی نیست، فرد ترجیح می دهد ریسک کند و تخلف را انجام دهد و عموما برخوردی هم صورت نمی گیرد.
انتهای پیام
