به گزارش خبرنگار مهر، نخستین همایش دوسالانه ادبیات کودک و مطالعات کودکی با عنوان «ادبیات؛ کودک دیروز، کودک امروز» در حسینیه ارشاد آغاز به کار کرد.

در ابتدای این همایش نوش آفرین انصاری دبیر شورای کتاب کودک این برنامه را مقدمه ای برای ایجاد همدلی بین دست اندرکاران ادبیات کودک در تمام سطوح مطرح کرد و گفت: این همایش بخش های مختلفی را دربر می گیرد. یکی  از این بخش ها نمایشگاه « دوران کودکی» است که عکس هایی از بچه ها در نقاط مختلف ایران و از دوره قاجار تا پایان دوره پهلوی را شامل می شود.

همچنین مقالاتی در این همایش ارائه می شود که بازتاب نظر پژوهشگران در ارتباط با ادبیات کودک و نوجوان است.

انصاری از حمایت های سید محمد دعایی مدیرمسئول روزنامه اطلاعات و پژمان رحیمی زاده به خاطر طراحی پوستر همایش «ادبیات؛ کودک دیروز، کودک امروز» تشکر کرد و گفت: رحیمی زاده در این پوستر معصومیت کودکان و هدف ما از برگزاری این همایش را نشان داده است.

پس از این حسین شیخ رضایی دبیر علمی همایش با اشاره به اینکه در حوزه ادبیات کودک انواع و اقسام طبقه بندی ها وجود دارد که می تواند مانع از گفتگو شود، بیان کرد: در حوزه ادبیات کودک یکسری طبقه بندی های سنتی وجود دارد و یکسری طبقه بندی های سیاسی و ایدئولوژیک. این دسته بندی ها موجب می شود مفاهیم به «خودی» و به «غیرخودی» تقسیم شود و برگزاری همایش های این چنین موجب کمرنگ شدن این دسته بندی ها و به وجود آمدن گفتمان میان اهالی ادبیات کودک و نوجوان می شود.

وی به اینکه در حوزه ادبیات کودک و نوجوان همگرایی وجود ندارد اشاره و بیان کرد: به خاطر نبود همگرایی ما نتوانسته ایم بهره لازم را از داشته های خود ببریم. ایده اصلی این همایش همگرایی، ایده پذیری، فراگیری و دموکراتیک بودن است. خوشبختانه استقبال خوبی هم از این همایش به عمل آمده و ما 50 مقاله از پژوهشگران مختلف دریافت کردهایم.به گفته شیخ رضایی همایش «ادبیات؛ کودک دیروز، کودک امروز» بین المللی نیست چون شورای کتاب کودک توان این کار را ندارد اما تلاش شده از کسانی برای حضور در این همایش دعوت شود که به لحاظ دانشگاهی در سطح جهان مطرح اند ضمن اینکه ادبیات کودک در ایران به تازگی شکل گرفته و مراحل رشد خود را طی می کند.

پس از آن دکتر امیرعلی نجومیان پژوهشگر ادبیات کودک و نوجوان گفت: ما به کمک مجموعه ای از ساختارهای دلالتی مفاهیم «کودکی و بزرگسالی» را می سازیم، به آنها معنی می دهیم و در این راه از نسبت بین این دو، بهره می جوییم .

به گفته او «کودکی » را گفتمان های اجتماعی تعریف می کنند و ما از جهت ساختار روایی و نشانه ای کودکی را در تقابل های دوگانه می شناسیم؛ تقابل های ساختگی میان معصومیت و تجربه، خامی و پختگی، طبیعت و فرهنگ.

نجومیان بیان کرد: بزرگسالان با استفاده از ساختارهای گفتمانی در ظاهر به آرمانی کردن دوران کودکی می پردازند اما با این دوگانه ها در پی ساخت «دیگری» هستند. کودکی باید «دیگری» بزرگسالی شود تا بزرگسالی تعریفی یکدست و یکپارچه از خود ارائه دهد زیرا بزرگسالی به مثابه فرهنگ، پختگی و تجربه است و این دلالت ها به بزرگسالان حق می دهد که صدای کودکی را به جرم بدویت و خامی سرکوب کنند در نتیجه تمایز و تقابل میان کودکی و بزرگسالی این امکان را می دهد که فرآیند «دیگرسازی» تحکیم پیدا کند.

به گفته دانشیار ادبیات انگلیسی و نظریه ادبی در دانشگاه شهید بهشتی یکی از مهمترین ابزارهای روایی و گفتمانی برای شکل گیری مفهوم کودکی، ادبیات است و با بررسی چند اثر ادبی می توان بیش از پیش به این ساختگی بودن پی برد اما «کودکی» برخلاف تمام این تحمیل های گفتمانی نشانه ای متکثر و سیال باقی می ماند که مرتب تعریف و بازتعریف می شود.