خبرگزاری مهر، گروه بین الملل ـ پیمان یزدانی: «عثمان فاروغ لوغ اوغلو» معاون حزب جمهوری خلق ترکیه در گفتگو با خبرنگار مهر در خصوص روابط ایران و ترکیه گفت: موج جدیدی از دیدارها میان مقامات آنکارا و تهران پس از تحولات سوریه و به ویژه رفراندوم کردستان در عراق به وجود آمده است.
وی افزود: ایران و ترکیه به عنوان دو قدرت منطقه ای مدت طولانی در حال کار بر روی ایجاد مناطق کاهش تنش در سوریه بوده اند. با این حال، با ظهور رفراندوم کردستان، که توسط ترکیه و ایران به عنوان ضربه ای برای ثبات منطقه تلقی می شود، این دو کشور همکاری خود را تشدید کرده اند.
وی یادآور شد: دیدار «رجب طیب اردوغان» رئیس جمهور ترکیه در تهران به منظور تأیید عزم متحد طرفین برای مقابله با چالش اقلیم کردستان با تهدید به اقدامات سخت گیرانه علیه این منطقه صورت گرفت.
سفیر پیشین ترکیه در آمریکا در ادامه گفت: شکی نیست که همکاری میان ترکیه و ایران امر مثبتی است. اتخاذ تدابیر مشترک توسط کشورهای منطقه، یک روش موثر است و مطمئنا باید بر مداخله قدرت های خارجی ترجیح داده شود.
عضو حزب جمهوری خلق ترکیه گفت: اما دو مسئله مهم وجود دارد. یکی از آن ها رقابت طولانی مدت و تاریخی بین ترکیه و ایران است. این رقابت ادامه دارد و در جهت نفوذ بیشتر در خاورمیانه است. در ۱۵ سال گذشته، که ترکیه تحت حکومت حزب عدالت و توسعه بوده است، این رقابت با تکیه بر فرقه گرایی، که اسلام را به شیعه و سنی تقسیم می کند، کم رنگ تر شده است.
لوغ اغلو ادامه داد که با این حال طی چندین سال اخیر ما شاهد اتهامات شدید از طرف آنکارا و تهران در خصوص اهداف و سیاست های آنها در خاورمیانه و خلیج فارس بوده ایم. با این وجود، مکانیسم های موجود در رابطه بین این دو همسایه مسائل را کنترل می کند. چرا که هر دو کشور برای یکدیگر احترام قائل هستند و به فرهنگ و دیپلماسی یکدیگر احترام می گذارند.
وی افزود: بنابراین سهام های بین دو کشور بر پایه هایی استوار قرار دارند. اما رقابت و جهت گیری های منطقه ای آنها منجر به روابطی است که صمیمانه و حساب شده است، اما به ندرت خودمانی و قابل اعتماد است. این الگو قرن ها با حفظ صلح و مرزها کاربرد داشته است. من فکر می کنم کارکردگرایی برجسته این رابطه، چیزی است که دانشجویان روابط بین الملل باید آن را مطالعه کنند.
لوغ اغلو تصریح کرد: این ساختار منحصر به فرد از رابطه آنها به این ترتیب اجازه می دهد که ترکیه و ایران در زمینه مسائل مربوط به نگرانی های دوطرفه گرد هم آیند، حتی اگر بیشتر به مسائل تاکتیکی محدود شوند، که منجر به ایجاد اتحاد موقت در موضوعات خاص می شود. در عین حال، منافع استراتژیک بلندمدت آنها در حال جدا شدن از یکدیگر هستند.
وی در ادامه گفت: همکاری کنونی آنها در سوریه یک مورد است و این دوگانگی را به خوبی نشان می دهد. آنها نیروهای خود را برای شکست دادن داعش متحد می کنند و با هم در مناطق کاهش تنش همکاری می کنند اما چشم انداز های مختلفی در مورد آینده سوریه دارند. همانطور که ممکن است، تا زمانی که کارهای آنکارا و تهران با هم نتایج مثبتی برای آنها و برای منطقه ایجاد کند، زیاد مهم نیست که آیا دستاوردها تاکتیکی است یا استراتژیک. اما اینجا جایی است که مسئله دوم مطرح می شود.
این دیپلمات ترک افزود: همکاری ترکیه و ایران باید نتایج مثبت و سازنده داشته باشد، و باید منجر به افزایش امنیت، ثبات و رفاه در منطقه شود و باید صلح آمیز باشد.
وی افزود: این واضح است که کردستان عراق یک رفراندوم غیر قانونی برگزار کرد و راه را برای بی ثبات کردن شدید عراق و منطقه باز کرد. ترکیه و ایران باید مسیر تسهیل مذاکرات، گفتگو و مصالحه را انتخاب کنند. آنها همواره می توانند این کار را انجام دهند و تمام جهان نیز به استثناء چند کشور قدردان خواهند بود.
لوغ اغلو یادآور شد: نکته دیگر در مورد سفر اردوغان از پذیرش مشتاقانه وی در تهران است. فراتر از اهمیت دو جانبه این دیدار، حضور وی نیز با کشمکش های سیاسی بین المللی مرتبط است. ایران به طور طبیعی به دنبال دوستی با ترکیه است در حالی که واشنگتن علیه تهران شیطنت می کند و همچنین روابط ترکیه با آمریکا در حال کم شدن است. روسیه به تهران و آنکارا چشم طمع دارد. همه اینها از منظر سیاست جهانی، فضا و نتایج دیدارها را شرح می دهد.
وی در پایان گفت: بدون شک، سفر رئیس جمهور ترکیه به تهران، یک موفقیت اقتصادی و تجاری بزرگ بود. چند توافق نامه برای تقویت روابط اقتصادی با هدف افزایش حجم معاملات دوجانبه به بالاترین سطح امضا شد. روابط تجاری و اقتصادی استوار و قوی همواره پایه و اساس روابط میان دو کشور بوده و عامل اصلی حفظ رابطه آنها است. بنابراین روابط اقتصادی بهبود یافته به خوبی برای آینده همکاری ترکیه و ایران امیدوار کننده است. من امیدوارم که رهبران هر دو طرف انتخاب هایی داشته باشند که منجر به تقویت صلح، امنیت و ثبات در منطقه و حل اختلافات منطقه ای بدون توسل به سلاح و بدون مداخله نیروهای خارجی شود.
