غذا، اسلحه ناجوانمردانه جنگ غزه

باشگاه خبرنگاران جوان - سازمان ملل متحد، باریکه غزه را «گرسنه‌ترین نقطه جهان» اعلام کرده و می‌گوید ۱۰۰‌درصد جمعیت این منطقه در معرض خطر قحطی قرار دارند. این هشدار بی‌سابقه را ینس لارکه، سخنگوی دفتر امور بشردوستانه سازمان ملل، روز جمعه ۹ خرداد در ژنو اعلام کرد و گفت غزه تنها جغرافیایی در دنیاست که کل ساکنانش با خطر قحطی روبه‌رو هستند. اما این هشدار در حالی مطرح شده که سیستم کمک‌رسانی بین‌المللی، به‌دلیل محاصره و دخالت نظامی رژیم اسرائیل، مختل شده و برنامه تازه اسرائیل با مشارکت آمریکا برای جایگزینی سازمان ملل نیز از همان آغاز با خشونت، هرج‌ومرج و تیراندازی همراه بوده است.

امدادرسانی قطره‌چکانی در جهنم محاصره

بر اساس گزارش سازمان ملل، اسرائیل پس از دو ماه محاصره کامل که از ماه مارس ازسر گرفته شد، اکنون ورود کمک‌ها را به‌صورت «قطره‌چکانی» می‌پذیرد. تاکنون فقط محموله‌های ۶۰۰ کامیون از میان ۹۰۰ کامیون مجاز، وارد غزه شده‌اند و آن هم تنها بخشی از آنها توانسته‌اند به مناطق واقعا نیازمند برسند.

سخنگوی سازمان ملل این روند را یکی از سخت‌ترین عملیات‌های امدادرسانی در تاریخ معاصر خوانده و گفته است که در بسیاری موارد، بسته‌های غذایی بلافاصله پس از ورود به غزه غارت می‌شوند و این واکنشی طبیعی برای بقاست، واکنش انسان‌های ناامیدی که می‌خواهند خانواده‌شان را از گرسنگی نجات دهند.

«فقط چوب برای آتش آوردم»

عایشه نعناع، زنی فلسطینی، پس از ساعت‌ها انتظار در صف‌های توزیع گفت: «آمده بودیم برای بچه‌های‌مان غذا بگیریم‌ اما بی‌فایده بود. با دست خالی برگشتیم؛ تنها چیزی که توانستم بیاورم چند تکه چوب برای روشن کردن آتش بود.» زنی دیگر به نام سمیرا زوراب روایت می‌کند که وقتی ساعت شش صبح به مرکز توزیع غذا رسید، بسته‌های کمکی مردم پیش‌تر غارت شده بود.

او گفت: «با التماس از یک نفر یک بسته ماکارونی و یک قوطی لوبیا گرفتم. شکر خدا گفتم و بردم برای بچه‌هایم. بیش از یک هفته است که آرد و غذا ندارم.» محمود اسماعیل، مردی که کیلومترها راه رفته بود تا برای خانواده‌اش یک قوطی کنسرو یا کیسه آرد تهیه کند، به آسوشیتدپرس گفت: «در خانه من هیچ غذایی نیست و نمی‌توانم برای بچه‌هایم غذا تهیه کنم. با عصا آمدم‌ اما دست خالی برگشتم. تنها چیزی که نصیبم شد آب بود.»

بنیاد بحران‌ساز

بنیاد  مدعی است که در سه روز نخست فعالیتش بیش از ۳۲ هزار بسته غذایی توزیع کرده است. هر بسته می‌تواند ۵۸ وعده غذایی تأمین کند و شامل اقلامی چون برنج، ماکارونی، شکر و عدس است. اما این بنیاد، برخلاف نهادهای بین‌المللی، هیچ ساختار نظارتی بی‌طرف ندارد و برخلاف اصول جهانی بشردوستی، توسط یک طرف درگیر در جنگ اداره می‌شود.

سازمان ملل و بسیاری از گروه‌های امدادی از همکاری با این بنیاد خودداری کرده‌اند. آن‌ها می‌گویند این بنیاد با اصول بی‌طرفی، بی‌غرضی و استقلال در تضاد است و از بن و ریشه، طرحی است برای «مهندسی جمعیتی»؛ چرا که مردم برای زنده‌ ماندن و دریافت کمک ناگزیرند از مناطق خود خارج شوند و به مراکز مشخصی که تحت کنترل ارتش اسرائیل هستند مراجعه کنند.

غذا؛ ابزاری برای جنگ

سازمان ملل تأکید می‌کند که ادعای عجیب اسرائیل درباره دزدیدن کمک‌ها توسط حماس، اغراق‌آمیز و بدون سند و پشتوانه است و تنها مانع واقعی کمک‌رسانی، کنترل نظامی و محدودیت‌هایی است که ارتش جنایتکار این رژیم بر مسیرهای عبور کامیون‌ها تحمیل کرده است. سخنگوی سازمان ملل روز پنجشنبه اعلام کرد حتی در سه روز گذشته اجازه نداده‌اند کامیون‌های این نهاد به مرز بروند و محموله‌ها را تحویل بگیرند.

در غیاب یک سیستم امدادرسانی مؤثر و بی‌طرف، وضعیت غزه هر روز بحرانی‌تر می‌شود. در حالی‌که ده‌ها هزار خانواده برای تهیه نان مجبورند کیلومترها پیاده‌روی کنند، کودکان گرسنه با دستان خالی بازمی‌گردند و مردمی که برای لقمه‌ای نان صف می‌کشند با گلوله و گاز اشک‌آور مواجه می‌شوند. سازمان ملل هشدار می‌دهد که این شرایط پیش‌درآمد قحطی فراگیر است؛ قحطی‌ای که اگر ادامه یابد، به یکی از تاریک‌ترین فصل‌های تاریخ معاصر بدل خواهد شد.

منبع: روزنامه هفت صبح